Życie po mężczyźnie

Jestem jak Ewa w raju, tyle że bez Adama i po przejściach „Pani doktor została znaleziona wczesnym rankiem niedaleko własnego domu przez kierowcę autobusu, który wracał z nocnej zmiany i zobaczył najpierw rękę wystającą z krzaków, i bardzo się przestraszył. Mimo to podszedł bliżej i odgarnął krzaki, i zobaczył resztę pani doktor leżącą na ziemi i zakrwawioną, szczególnie w okolicy serca. Zadzwonił pod 112 i wkrótce przyjechała policja i karetka pogotowia, lekarz stwierdził zgon, który nastąpił przed kilkoma godzinami, o czym świadczyło stężenie pośmiertne”. Życie po mężczyźnie to powieść przejmująca, dotkliwie prawdziwa, ale jednocześnie podszyta humorem i ironią. Jest to portret kobiety świadomej, która nic już nie musi, a która przez lata zmagała się najpierw z matką, potem z mężami, wikłała się w trudne relacje i walczyła o siebie. W swojej najbardziej dojrzałej i uniwersalnej powieści Hanna Samson podejmuje także literacką grę z rzeczywistością: pisze książkę w książce, której wiodącym motywem jest zbrodnia doskonała.