Zosia z ulicy Kociej 1.

Ponuraki, drżyjcie! Zosia nie pozwoli Wam się nudzić!Cześć! Mam na imię Zosia. Okropnie, prawda? Jeśli chodzi onazwisko, to też mogłoby być lepiej. Wierzbowska brzmi nieźle, ale jest na W. Każdy uczeń na świecie wam to powie, że nie ma gorszej rzeczy, niż wylądować na początku albo na końcu listy. Ale dosyć tego! Nie jestem przecież jakąś okropną pesymistką. Specjalnie zaczęłam od najgorszych rzeczy, żeby jak najszybciej mieć je za sobą. No, może jeszcze powinnam wspomnieć omojej młodszej siostrze Mani. Całkowita porażka! Choć muszę przyznać, że to dzięki Mani ruszyła lawina niecodziennych wypadków wnaszej rodzinie. Amoże to przez psią kupę...? Wkażdym razie właśnie dlatego, pisząc te słowa, siedzę na jabłoni rosnącej wogrodzie naszego nowego domu przy ulicy Kociej 5.Zosia zulicy Kociej to przezabawna seria operypetiach rezolutnej Zosi ijej zwariowanej rodzinki. Wpierwszej części sporo niespodzianek: konkurs na Pajęczą Twarz Roku, trup na schodach, taniec zpralkami, anawet spotkanie zpewnym Bezskorupciastym!