Ziarno niezgody

Czy da się rozliczyć z przeszłością o podnieść się po traumie , której nie powinien doświadczać żaden człowiek?
Na to pytanie musi sobie odpowiedzieć pani Robinson , główna bohaterka powieści Sandry Nikoniuk.
Lata 60. XIX wieku.
Zmagająca się z krytyką ostatniej, najbardziej dla niej osobistej książki Ziarno niezgody pisarka nie potrafi sobie poradzić, a gdy podczas rozmowy rozsierdza ją młody dziennikarz kobieta po rozmowie ze swoim agentem Nathanielem podejmuje decyzję o powrocie w rodzinne strony.
Mała angielska mieścinka Castle Combe przywołuje na myśl wydarzenia o których starsza kobieta za wszelką cenę pragnęłabby zapomnieć- Przeszło czterdzieści lat wcześniej Robinson została bowiem oskarżona o przyczynienie się do śmierci ojca- również znanego twórcy literatury , kojarzącego się jednak córce jako postać o nieco rozmytych konturach , znikającą z domu na całe dnie a nawet noce.
W tym czasie dziewczynka zostawała sama z matką zdana na jej zmienne nastroje i furię.
Rodzicielka daleka była od tej z wyobrażeń czerpanych z bajek.
Wprost przeciwnie -znęcała się nad córką, a jej okrucieństwo z upływem czasu eskalowało.
Teraz po latach demoniczna postać zniknęła z jej codzienności , a Robinson poznaje jej opiekunkę.
Niespodziewanie pisarka zaczyna zwierzać się nieznajomej , zaś wyłaniający się z owych opowieści obraz jest naprawdę szokujący...
Rok 1929
Dwie przyjaciółki- dwunastoletnie dziewczynki. Łączącą je więź można bez wahania nazwać siostrzaną.
Wszystko trwa do momentu, aż jedna z nich popełnia samobójstwo... co je podzieliło? Czy Robinson uda się odnaleźć spokój?
Dwie linie czadowe, niespiesznie prowadzona narracja , niezdrowa obsesja , zacierające się granice i miłość do jednego mężczyzny.
To wątki poruszone przez panią Sandrę. Pierwszym odczuciem jakie przychodzi mi do głowy gdy myślę o "Ziarnie" jest smutek spleciony z niepokojem.
Tym co zasługuje na podkreślenie jest również język jakim operuje autorka i który sprawia ,że człowiek ma wrażenie cofnięcia się w czasie.
Nie sposób oderwać się od lektury nie poznawszy jej zakończenia.
Piękna opowieść o trudnym dzieciństwie, przyjaźni, zawiedzionej miłości, pasji, powielanych błędach.
Serdecznie polecam 🖤💙💛