Za nadobne

" [...] Wziąwszy pod uwagę historię naszej znajomości, zabrzmi to głupio, ale ufam, że docenisz ten gest i nie będziesz krzyczeć. [...]"

"Za nadobne", to dla mnie jedna z mroczniejszych i jednocześnie najlepszych powieści Piotra Borlika. Czytałam ją z przerażeniem i zapartym tchem. Nie mogłam oderwać się od czytania. Koniecznie musiałam poznać zakończenie. Końcówka tej historii nie jest przewidywalna. Jedno wam powiem na temat zakończenia, totalnie mnie zamurowało i chwilowo nie wiedziałam, co mam robić ani myśleć. Totalny odlot.
Postacie tutaj są dobrze wykreowane i pewnie w realnym świecie niektóre z nich spotkacie. Jedna postać ewidentnie zasłużyła sobie na solidną karę. Nie lubię ludzi, którzy robią wiele złego i czują się bezkarni, jakby byli bogami lub panami świata. Chodzi mi o Romana Andrysiaka. Dla mnie jest idealnym przykładem antybohatera. Za to co wyprawiał, powinien znaleźć się w ciemnym lochu i codziennie być obdzieranym ze skóry. Czy dzięki Piotrowi Borlikowi karma do niego wróci? Słownictwo Andrysiaka, jest totalną patologią, a niby człowiek na poziomie. Roman jest idealnym przykładem szowinisty. Nie radzę, żadnej kobiecie zbliżać się do takiego osobnika.
Poznałam tutaj również kobiecą postać, która momentami mnie mocno irytowała. Jest idealnym przykładem człowieka, który gdy coś się dzieje, to tylko patrzy, a nie działa. Miałam cichą nadzieję, że to postępowanie się u niej zmieni. Wspominam tutaj Judytę Frontczak. Koniecznie powinniście ją poznać.
Oczywiście spotkacie tutaj jeszcze inne osoby, które polubicie lub znienawidzicie. Były takie momenty, w których nie wiedziałam, komu tak naprawdę mogę zaufać.
Autor tą powieścią naprawdę przekracza ludzkie granice. Tutaj dosłownie tyle się dzieje, że tak jak ja będziecie w szoku, podczas czytania. Uwielbiam takie mocne historie.
Mam nadzieję, że kolejna jego powieść będzie równie mocna.
Okładka jest ciekawa i idealnie odzwierciedla treść tej książki.
Ps.
Kto wie, może za jakiś czas zobaczymy tę historię w telewizji. Tego z całego serca życzę Piotrowi Borlikowi.
Ps.2
Ze względu na brutalność i mięsiste słownictwo niektórych postaci, polecam "Za nadobne" jedynie czytelnikom o mocnych nerwach.