Poezja Bolesława Leśmiana zajmuje ważne miejsce w dziejach literatury polskiej. Z jednej strony wiersze poety zaskakują odkryciami formalnymi i unikalnym stylem. Leśmian buduje swoje utwory, dążąc do swoistej sobie perfekcji i melodyjności, jednocześnie dokonując oryginalnej syntezy wpływów Młodej Polski, zwłaszcza w sferze bogactwa języka i zaskakujących neologizmów, odwołań do symbolizmu, a także romantycznej baśniowości i fantastyki. Z drugiej poezja Leśmiana ma charakter głęboko filozoficzny. Ważnymi tematami poruszanymi przez artystę są: kwestia Boga, wszechpotęga natury, egzystencjalna niepewność człowieka, stosunek jednostki do zbiorowości, relacja pomiędzy sztuką a metafizyką czy ludzkie namiętności. Poezja Leśmiana osadzona jest w filozofii takich myślicieli jak Nietzsche czy Bergson, ale artysta rozwija również oryginalne poglądy. O wierszach Leśmiana mówi się przede wszystkim, że są wezwaniem do miłości i do wolności jednostki.