Wędrówka przez życie

„Wenecja mnie fascynowała i odrzucała jednocześnie – jak każde miasto zbyt piękne, by było prawdziwe.”

„Nie chciałam być pisarką. Chciałam tylko opowiedzieć pewną historię. Wszystko inne to był przypadek.”
„Mieszkałam w zbyt wielu miejscach, by móc się z którymkolwiek utożsamiać. Moim domem było zawsze gdzie indziej.”
„Mozart nigdy mnie nie przekonywał. Ale Vivaldi – Vivaldi jest jak tlen. Żyję nim.”

Biografie i autobiografie są kolejnym gatunkiem literatury po który sięgam zawsze z dużym zaciekawieniem, zwłaszcza jeśli dotyczą one pisarzy , ulubionych aktorów, sportowców czy wokalistów.
Moja przygoda ze słowem pisanym Donny Leon zaczęła się troszkę od tyłu lub jak kto woli od środka.
Poznawszy Fundację zastanawiałam się kim jest osoba, która wykreowała powieść tak refleksyjną , poruszającą istotne społeczne kwestie.
Okazało się , że autorka serii o komisarzu Brunettim jest osobą wrażliwą muzycznie, a jej wiedza z tej dziedziny i silne więzy z Orkiestrą Il Complesso Barocco mogą budzić podziw i stać się inspiracją.
Choć jej pióro pokochali czytelnicy na całym świecie nigdy nie przetłumaczono jej książek na język włoski , co sama pisarka tłumaczyła potrzebą zachowania dytsnsu i prywatności.
Przez całe swoje życie szukała korzeni i swojego miejsca na ziemi.
Wędrówka przez życie jest zbiorem wspomnień , anegdot i myśli kobiety , która ma świadomość tego, co jest dla niej ważne i nie boi się stawać w kontrze do przyjętych przez ogół społeczeństwa norm.
„Wędrówka przez życie” to opowieść o kobiecie, która nie chciała należeć nigdzie i do nikogo – a mimo to zostawiła ślad w literaturze i sercach czytelników na całym świecie.
Mnie naprawdę przypadła do gustu.
Serdecznie polecam.