To, co nie nasze

Czy można zbudować szczęście pałac za sobą wszystkie mosty?
A jeśli się uda co wtedy?
Darię i Wojtka podobnie jak Izę i Roberta spotkał wielki osobisty dramat.
Obydwa małżeństwa mierzą się z traumą po zaginięciu córek- ośmioletniej Amelii i jedenastoletniej Igi.
Zawarta w internecie znajomość szybko przenosi się do świata rzeczywistego i choć początkowo nowi znajomi czują się skrępowani swoim towarzystwem szybko przełamują lody.
Jeszcze nie mają świadomości tego, że wkrótce ich związki zostaną wystawione na nielada próbę, a los odwróci karty.

Do czego zdolna jest porzucona straumatyzowana kobieta? I czy zemsta naprawdę ma oczyszczającą moc?
I co się stanie, gdy trudna przeszłość zapuka do drzwi nowego życia?
Szczerze przyznam, że po przeczytaniu tej książki jestem naprawdę wstrząśnięta i dosłownie zbieram szczękę z podłogi.
Nie spodziewałam się,że to będzie dla mnie aż tak mocne przeżycie.
Czytając kolejne rozdziały nawet nie zauważałam upływającego czasu, tak mnie wciągnęła ta historia..
Co chwila otwierałam oczy ze zdumienia i kręciłam głową w niedowierzaniu.
Jej bohaterowie są bardzo różnorodni.
Wojtka i Izę niemal z miejsca polubiłam. Natomiast Robert a przede wszystkim Daria..
Cóż to musicie odkryć na własną rękę.
Powiem bardzo krótko jeśli szukacie czegoś co Was porazi i zapadnie w pamięć na długo trafiliście w dziesiątkę ❤️
Serdecznie polecam ❤️