Szmuel Josef Agnon. Historia życia

Już w czasie pierwszej wojny światowej, gdy mieszkał w Berlinie, Agnon zaczął pisać cykl opowiadań zatytułowany Polin [Polska], który w całości ujrzał światło dzienne w 1925 roku, niedługo po tym, jak pisarz osiadł w Jerozolimie i założył tam dom. Jeden z utworów serii Polin, zatytułowany Kdumot [Pradzieje], opowiada legendarną historię początków osadnictwa żydowskiego w Polsce. Gdy przed kilkoma laty utworzono Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie, zdecydowano się rozpocząć wędrówkę przez tysiącletnią historię polskich Żydów od wyobrażonego lasu, na którego drzewach umieszczono zdania z tego właśnie opowiadania Agnona – po hebrajsku, angielsku i po polsku. Trudno sobie wyobrazić, co równie dobitnie i namacalnie mogłoby symbolizować doniosłość pozycji Agnona w dziejach polskiego żydostwa jak ten wspaniały obraz. Wydaje mi się, że to w zupełności tłumaczy zasadność i czas publikacji mojej książki o Agnonie w przekładzie na język polski. Ze wstępu Autora Dan Laor(1944–2023) – jeden z najwybitniejszych badaczy współczesnej literatury hebrajskiej, profesor na Uniwersytecie Telawiwskim, gdzie wiele lat był wykładowcą, a także pełnił funkcje kierownika Katedry Literatury Hebrajskiej oraz dziekana Wydziału Humanistycznego Lestera i Sally Entinów. Autor wielu książek i artykułów dotyczących współczesnej literatury i kultury hebrajskiej, w tym trzech prac poświęconych w całości życiu i twórczości Szmuela Josefa Agnona; znany także dzięki swej wysoko ocenianej biografii Natana Altermana, urodzonego w Warszawie pisarza, który stał się narodowym poetą współczesnego Izraela. Dan Laor wykładał na kilku uniwersytetach w Europie i Stanach Zjednoczonych, a ostatnio w Divinity School przy Uniwersytecie Chicagowskim. Zarówno jego praca akademicka, jak i wkład we współczesną kulturę izraelską spotkały się z uznaniem, o którym świadczą otrzymane nagrody literackie, m.in. Nagroda Premiera Izraela w dziedzinie literatury, Jacob Buchman Memorial Prize przyznawana przez Yad Vashem oraz Nagroda im. Jicchaka Ben Cewiego za pracę na temat historii Ziemi Izraela.