Świat wirtualnych obrazów a edukacja

Publikacja składa się z trzech odrębnych części. Pierwsza ma charakter wprowadzający i definije pojęcie wirtualnej rzeczywistości. Rzeczywistość może być ujmowana w kategoriach: empirycznej, potencjalnej i quasi-rzeczywistości. W treściach zostały wyróżnione dwa obszary: epistemologii filozoficznei metafizykipoznania. Trudno dokonywać analiz społecznych aspektów mediów bez odniesień do współczesnej flozofi. Pierwszą część kończy rozdział poświęcony edukacyjnym aspektom mediów. Małgorzata Lewartowska-Zychowicz dostrzega dwa podejścia do mediów: krytyczne (ukierunkowane na zagrożenia) oraz entuzjastyczne. Wokół tych dwóch orientacji koncentruje swoją wypowiedź.
Druga część książki zawiera treści odnoszące się do wizualności w relacji człowiekświat, do transformacji kultury w epoce globalnych mediów cyfrowych. Zwraca uwagę na zjawisko nadprodukcji informacji oraz masowość komunikatów medialnych. Z tej perspektywy Grażyna Penkowska przechodzi w bardzo uporządkowany sposób do kwestii związanych z komunikacją wizualną. Zdanie Dwa odmienne podejścia otwierają dyskusję nie tylko o tym, co jest dominującym sposobem komunikowania, ale i o tym, jakie są relacje między systemami: werbalnym i wizualnym zapowiada treści dalej uszczegóławiane, które odnoszą się do znaczenia wizualności w edukacji.
W trzeciej części pracy Michalina Rutka wskazuje, że popularyzacja wynalazku, którym jest Internet, wpłynęła na ekspresję ja. Wyrażanie siebie w przestrzeni Internetu jest pozbawione kontroli społecznej. Trafnie konkluduje, że na naszych oczach dokonuje się rewolucja dyskursywna, podczas której dawniej obowiązujące reguły społeczne przestają obowiązywać, a w ich miejsce tworzą się nowe.Publikację uważam za ciekawą propozycję skierowaną do studentów, nauczycieli i wszystkich osób zainteresowanych problematyką wizualizacji i tożsamości w przestrzeni mediów.
Z recenzji dr hab. Doroty Siemienickiej, prof. UMK