Stopień zero pisania

Stopień zero pisania był debiutem książkowym (1953) francuskiego pisarza i semiologa Rolanda Barthesa (1915-1980), ale stanowi do dziś jeden z fundamentów współczesnej humanistyki. Autor datuje początek literatury jako przedmiotu na połowę XIX wieku, kiedy to pisarstwo, wcześniej służące jakimś celom, językowo przezroczyste, stało się właśnie sprawą języka. Pisanie jest więc pojęciem szerszym niż literatura. Barthes szkicuje w tym eseju jego zwięzłą historię, a także systematykę: pisanie mieszczańskie, rewolucyjne, poetyckie, powieściowe itp. Tropi różne formy masek nakładanych przez literaturę i proces autodemaskacji, który współcześnie czyni literaturą jej nieobecność. Tą skomplikowaną dialektyką pisania esej Barthesa przygotowuje grunt późniejszej dekonstrukcji i śmierci autora. Nowe eseje krytyczne zawierają błyskotliwą analizę niektórych zjawisk istotnych dla francuskiego pisania, choć nie zawsze najważniejszych w tradycyjnym sensie. Kunszt krytyczny Barthesa wydobywa frapujące kwestie nawet z dzieł drugorzędnych, tropiąc ukryte w nich mitologie.