Siostry Blue

Chciałam tylko powiedzieć, że jestem wdzięczna za tę książkę.
Siostry Blue to dla mnie nie tylko świetna literatura – to też ważny głos o tym, jak wyglądają relacje rodzinne w obliczu traumy.
Wzruszyła mnie do łez. I mimo że jest momentami bardzo trudna, to daje też poczucie zrozumienia, czułości i siły.
Autorka naprawdę potrafi opowiadać o kobiecych doświadczeniach – tak szczerze, bez koloryzowania.
Nie będę ukrywać – wątek choroby, niezrozumienia bólu, samotności w tym wszystkim... mocno mnie ruszył.
Książka, którą będę polecać dalej.

. „Żałoba to cena, jaką płacimy za miłość.”
„Siostry to różne kwiaty z tego samego ogrodu.”
„Jesteśmy plonem jedni drugich; jesteśmy wzajemnym obowiązkiem; miarą i więzią między nami.”.
„Z cierpienia wyłoniły się najsilniejsze dusze; największe charaktery są opatrzone bliznami.”
Trzy siostry - Avery- uznana prawniczka w przeszłości zmagała się z uzależnieniem od alkoholu i leków obecnie robi wszystko, by jej codzienność wyglądała perfekcyjnie.
Bywa chłodna, wręcz oschła i może wydawać się zdystansowana. Dobrze maskuje emocje.
Bonnie - średnia z sióstr, najbardziej fizyczna i agresywna. Dziewczyna po porażce w ringu podjęła pracę ochroniarki. Agresja stanowi jej drugie imię i sposób na poradzenie sobie ze śmiercią Nicky , czwartej z panien Blue.
Avery - najmłodsza z dziewcząt z powodzeniem robiąca w Paryżu karierę modelki - wydaje się być słońcem wśród rodzeństwa, błyskotliwością i pięknym uśmiechem podbijała serca.
Problem polega na tym ,że za piękną fasadą ukrywa się pustka i samotność, poczucie wyobcowania, a także presja świata wielkich projektantów i potrzeba bycia idealną, teraz spotykają się w rok po śmierci Nicky , by omówić sprzedaż rodzinnego mieszkania z którym wiąże się wiele ważnych, choć często bolesnych wspomnień.

Mimo wszystko, mimo wzajemnych animozji i żalu kobiety zyskują możliwość wyjaśnienia konfliktów i pojednania.
Mimo, że Nicky pojawia się w książce w retrospekcjach odgrywa kluczową rolę w całej tej historii. To ona była spoiwem łączących członków rodziny.
Warto podkreślić, że poznajemy również przeszłość zmarłej.
Była ona nauczycielką i zmagała się z depresją.
Coco Mellors skupiła się na portretach psychologicznych poszczególnych osób, pokazała również jaki wpływ ma środowisko w jakim się wychowaliśmy na nasze decyzje i wybory.
Język "Sióstr ' jest naprawdę ładny, choć lekki.
„Siostry Blue” to głęboko poruszająca powieść o siostrzeństwie, żałobie i poszukiwaniu siebie. Coco Mellors z wrażliwością i empatią przedstawia skomplikowane relacje rodzinne, oferując czytelnikowi zarówno momenty refleksji, jak i nadziei. Choć książka nie jest pozbawiona pewnych mankamentów, jej emocjonalna głębia i autentyczność sprawiają, że jest to lektura warta uwagi dla miłośników literatury obyczajowej.
Mnie całość bardzo się podobała i serdecznie polecam tę historię 💙💙