Dziecko, nie będąc stroną sporu sądowego w kwestiach dotyczących  wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów, jest bez wątpienia jego  centralną postacią, dlatego naczelną wartością podlegającą ochronie  powinno być jego dobro. W książce przeanalizowano, czy obowiązujące  przepisy oraz praktyka mediacyjna realizują tę zasadę. Wyjaśniono m.in.:
o czy do mediacji powinno się przenosić regulacje wykorzystywane w  postępowaniu sądowym, np. przesłanki przemawiające za wysłuchaniem  dziecka, zasady przeprowadzania przesłuchania dziecka;
o kto powinien decydować o udziale (czynnym) dziecka w mediacji - sąd, mediator, przedstawiciele ustawowi;
o czy mediator powinien pełnić rolę gwaranta dobra dziecka czy też  przypisanie mu takiej funkcji kłóciłoby się z zasadami prowadzenia  mediacji, w tym zwłaszcza z zasadą bezstronności;
o czy dziecko jest stroną ugody w sprawach dotyczących władzy rodzicielskiej i kontaktów.
 Publikacja zawiera także rekomendacje pod adresem ustawodawcy co do  wprowadzenia albo zmodyfikowania określonych instytucji prawnych w celu  pełniejszego uwzględniania zasady dobra dziecka w toku mediacji.
 Książka jest przeznaczona przede wszystkim dla sędziów i mediatorów,  dla których może stanowić bazę do wypracowania tzw. standardów  prowadzenia mediacji z udziałem dzieci w sprawach dotyczących  wykonywania władzy rodzicielskiej i kontaktów. Zainteresuje także  adwokatów i radców prawnych oraz pracowników nauk społecznych  zajmujących się prawem rodzinnym, postępowaniem cywilnym czy  alternatywnymi metodami rozwiązywania sporów, w tym zwłaszcza mediacją.
Autorami opracowania są nie tylko prawnicy, lecz także psycholodzy i  mediatorzy, dzięki czemu książka zyskała również perspektywę  psychologiczną i pedagogiczną, nawiązującą do sytuacji dziecka w  rozstaniu rodziców.