Przystanek Moskwa

Wspomnienia doktora Heinricha Haape są unikalnym zapisem doświadczeń lekarza na froncie wschodnim II wojny światowej. To relacja ze świata gdzie przebiega cienka linia między życiem i śmiercią, odwagą i tchórzostwem, i gdzie przysięgę Hipokratesa brutalnie weryfikuje koszmar wojny. To opowieść człowieka wrażliwego, dla którego ludzkie cierpienie nie ma narodowości ani koloru munduru. Niezwykle barwny opis wojennych losów autora jest nie tylko relacją dokonań lekarza, ale i opowieścią żołnierza, który po dziesięciu miesiącach walk znalazł się wśród dwudziestu ośmiu ostatnich, pozostałych przy życiu ludzi swojego batalionu - z ośmiuset, którzy przekroczyli Bug w czerwcu 1941 roku. "Przystanek Moskwa" to jedna z najbardziej dramatycznych relacji z drugiej wojny światowej, która stała się klasyką tego typu gatunku literackiego. Heinrich Haape (1910-1976). Lekarz medycyny, chirurg. Swą epopeję lekarza frontowego zaczął w 1940 we Francji, jako kadet. W 1942 roku był już kapitanem i jednym z trzech najwyżej odznaczonych lekarzy w niemieckiej armii. Od pierwszych dni "Operacji Barbarossa" służył na froncie wschodnim. W składzie 6 Dywizji Piechoty z Bielefeld uczestniczył w przełamaniu Linii Stalina, przeszedł szlak bojowy od Bugu do przedmieść Moskwy, doświadczył ciężkich walk obronnych i zimowego odwrotu spod stolicy Kraju Rad i brał udział w krwawych, wielomiesięcznych bojach na występie rżewskim, nazwanym przez historię "maszynką do mielenia mięsa". Odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy, Krzyżem Żelaznym II klasy, Niemieckim Krzyżem w Złocie, Szturmową Odznaką Piechoty, Odznaką za Rany, Odznaką za osobiste zniszczenie czołgu. W 1943 roku został skierowany do Strasbourga jako oficer medyczny jednostki artylerii, a następnie lekarz naczelny Strasbourga, gdzie po kapitulacji Niemiec trafił do niewoli francuskiej. Po zakończeniu wojny nigdy nie kontynuował kariery jako lekarz. Pracował jako wydawca lokalnej prasy, a w 1952 roku wraz z rodziną wyemigrował do Afryki Południowej i osiadł w Durban, gdzie z powodzeniem prowadził własne firmy. Walcząc z ciężką chorobą, przyjechał na leczenie do Niemiec, gdzie zmarł 18 lutego 1976 roku.