Prawo hybrydowe w porządku normatywnym UE

Problematyka ewolucji europejskiego porządku normatywnego od wielu lat budzi rosnące zainteresowanie badaczy z różnych dyscyplin naukowych. W kontekście poniższych rozważań znaczenie mają przede wszystkim analizy prawników, ale nie sposób całkowicie pominąć literatury z zakresu nauk politycznych, nauk o administracji, czy zarządzania. Wynika to ze szczególnego charakteru nowych form regulowania rynku wewnętrznego, które nazywane są miękkimi, a ewoluują od ponad dziesięciu lat w kierunku form nazywanych hybrydowymi. Procesy tworzenia innego prawa, czyli prawa poza tradycyjnym procesem legislacyjnym, odpowiadającego przynajmniej w teorii na zapotrzebowanie społeczne i elastycznie dopasowującego się do dynamicznie zmieniającej się sytuacji rynkowej stały się faktem. Są odpowiedzią na scalanie gospodarek, przenikanie się sektora publicznego i prywatnego, zbliżanie narodowych kultur prawnych.
Prawo hybrydowe tworzone w strukturach zróżnicowanych wymyka się tradycyjnym uzasadnieniom. Powstaje w szarej strefie, czy jak chcą prawnicy niemieccy, w cieniu klasycznego procesu legislacyjnego, na pograniczu uregulowań unijnego prawa pierwotnego. Prawnicy zajmujący się prawem administracyjnym, europejskim i międzynarodowym coraz częściej analizują proces tworzenia norm prawnych w tym zakresie z perspektywy zmian zachodzących w wymiarze podmiotowym. Okazuje się, że żywotne z punktu widzenia obywateli i interesu publicznego kwestie regulowane są poza państwem (ang. beyond the state). Wpisują się w nowoczesne, innowacyjne formy zarządzania publicznego.