Polistylistyka, czyli dyskurs z przeszłością

Książka koncentruje się wokół zagadnień interpretacji ruchowych muzyki współczesnej pisanej w duchu postmodernizmu oraz rozumienia metody rytmiki i jej możliwości wykonawczych i interpretacyjnych w obliczu przemian zachodzących w sztuce współczesnej. Publikacja jest rezultatem zainteresowań artystycznych i badawczych, studiów teoretycznych i twórczych, empirycznych eksploracji w zakresie zagadnienia interpretacji ruchowej zjawiska polistylistyki. Stworzone przez to zjawisko szczególne możliwości interpretacyjne niosą ze sobą odniesienia do konwencji ruchowych, które dla autorki stanowią inspiruje w kształtowaniu materiału ruchowego i formy kompozycji przestrzennej. W rozdziale pierwszym omówiono zjawisko postmodernizmu i jego egzystencję w kulturze współczesnej. Szczególnie skoncentrowano się tu na wybranych zjawiskach w polskiej kulturze muzycznej. Między innymi naszkicowano sylwetki kompozytorów: Pawła Szymańskiego i Pawła Mykietyna. Rozdział drugi odnosi się do metody rytmiki rozumianej jako metoda otwarta - metoda "in progress", której potencjał pozwala na ciągły dynamiczny rozwój. Poruszono tu także problem doboru srodków z zakresu muzycznej ekspresji ruchu i ekspresji scenicznej oraz estetyki i techniki ruchu w interpretacji wybranych dzieł. Z perspektywy polistylistyki i surkonwencjonalizmu dokonano także charakterystyki wybranych konwencji ruchowych wykrystalizowanych w procesie rozwoju kultury europejskiej. W efekcie pokrótce scharakteryzowano niektóre aspekty poszczególnych stylów tanecznych takich jak: włoski taniec renesansowy, taniec epoki baroku, balet klasyczny oraz post modern dance. W rozdziale trzecim zamieszczono opis interpretacji ruchowych wybranych utworów: Quasi Una Sinfonietta Pawła Szymańskiego oraz części I 3 for 13 Pawła Mykietyna. Opis ten uzupełniają zdjęcia z prób i koncertu interpretacji ruchowych muzyki.