Pieśń o płomieniach i mroku

Nie wiesz, czym jest prawdziwa ciemność, jeśli wciąż widzisz księżyc.

Przywileje łączą się z poświęceniem. Równowaga zawsze musi być zachowana.

Czy macie czasem za złe autorom to jak poprowadzili poszczególne wątki? Chyba każdemu z recenzentów, a nawet - zaryzykuję czytelników w ogóle wyrwał się kiedyś jęk zawodu podczas lektury. Tak było i ze mną w przypadku drugiego tomu cyklu Pieśń o popiołach i wrzasku.
I nie chodzi o to ,że książka była nudna czy źle napisana ,absolutnie nie.
Po prostu moja dusza romantyczki płakała i nie mogła przestać.
Zacznijmy od pierwszej podstawowej sprawy ukochany Antionette po prostu ją porzuca , bo ma zupełnie inne plany, tym samym dziewczyna i jej los zależą od tyrana , który jest zdolny dosłownie do wszystkiego by utrzymać się przy władzy. Szczerze mówiąc, gdyby nie moja ciekawość już za samo to byłabym w stanie stwierdzić "Nie kupuję tego i basta", ale wygrało coś innego i znów dałam się porwać.
Tymczasem Rainie udało się odzyskać należne dziedzictwo jednak strata , której przy tym doświadczyła zdecydowanie ją przygniotła.

Czy mimo wszystko poszczególnym postaciom uda się osiągnąć swoje cele o zrealizować marzenia?

Nie chcę zdradzać zbyt wielu szczegółów bo uważam, że to psuje całą radość z czytania , ale jeśli ktokolwiek z Was szuka historii, która nie wyjdzie z głowy zbyt szybko zdecydowanie będzie to Pieśń o promieniach i mroku❤️‍🔥🔥