Pięćdziesiąt lat w samotności

Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, czy i jak warto żyć, jeśli twoje myśli lawirowały między pytaniami po co, dlaczego, to wiedz, że nie jesteś w tym osamotniony. Posiadam na tarasie ławkę, która nie była w planach podczas budowy. Nazywam ją „ławeczką żula”. Została zrobiona z tego, co pozostało po wykonaniu prac, można by rzec – z odpadów. A jednak to ona stała się moim miejscem na ziemi, gdziekolwiek bym nie wybył w świat, to za tą ławką tęsknię. W chaosie życia bywa, że czasem przytrafia nam się coś, czego nie planowaliśmy, a potem okazuje się, że nie potrafimy bez tego funkcjonować. Tak też było z pisaniem książek i już zapewne tak zostanie. Skoro czytasz ten tekst, to może warto zajrzeć, przeczytać wnętrze? Może odpowie na kilka błądzących w myślach, szukających wyjścia pytań? Może zada kolejne? Może wzmocni, przekona i pomoże w tym, by żyć, by o życie walczyć i pomagać mu, a przede wszystkim przetrwać? Jeśli nie sobie, to może innym, którzy tego potrzebują. Śmierć jest nieunikniona, wszystko się nią kończy, dlatego warto starać się dostrzec radość z życia. Zapraszam do czytania w twoim miejscu na ziemi o śmierci, o życiu. Rafał Warzecha