To interdyscyplinarne, krytyczne studium poświęcone Zespołowi unikania patologicznego (PDA), który wpisuje się w spektrum autyzmu.
Autorka podejmuje próbę dekonstrukcji tego zjawiska, analizując, w jaki sposób diagnoza PDA oraz towarzyszące jej dyskursy władzy mogą wpływać na postrzeganie osób z ASD i kształtować społeczne normy.
Książka stawia pytanie, czy medykalizacja oporu i trudności w podporządkowywaniu się wymaganiom społecznym nie prowadzi do ograniczenia podmiotowości i autonomii osób z autyzmem.
Autorka, opierając się na krytycznej pedagogice i teoriach Michela Foucaulta, bada, w jaki sposób wiedza i praktyki diagnostyczne mogą pełnić funkcję regulacyjną i dyscyplinującą, ukierunkowaną na eliminowanie „dewiacji” od społecznej normy.
Na podstawie przeglądu literatury, badań własnych i studiów przypadków książka rekonstruuje procesy diagnostyczne związane z PDA, a także przedstawia wyzwania wychowawcze i edukacyjne, z jakimi mierzą się rodziny dzieci i młodzieży z tym profilem.