Okruchy lodu

"Okruchy lodu"


Patrycja Żurek w niezwykły sposób porusza trudne tematy które zamieszcza w swoich książkach. Ta historia porwała mnie od pierwszej strony, dopiero gdy skończyłam czytać odłożyłam książkę. Wszystko we mnie wrzało emocje które we mnie wzbudziła ta historia musiałam wyciszyć, poukładać, zrozumieć...

Autorka w subtelny sposób przybliża nam społeczne problemy o których ciężko się rozmawia ,nie lubimy dzielić się swoimi porażkami życiowymi, oceniamy za szybko ,a gdy widzimy zło odwracamy oczy bo nie chcemy się wtrącać...

Jarzebina i Lauri to moi ulubieńcy. Każdy z nich boryka się ze swoimi traumami ,dźwiga w swoim sercu przeżycia o których ciężko zapomnieć...starają się żyć ale to co wydarzyło się w przeszłości tkwi w nich i czują żal, że los tak dotkliwie ich doświadczył....

Dobrawa -kobieta której nie mogłam zrozumieć miałam ochotę potrząsnąć nią ...Czy nie widzi jak jest krzywdzona ? Dlaczego nie chce przyjąć pomocy ? Zaślepiona, gotowa do poświęceń bo tak trzeba ...
Z nadzieją że wszystko się zmieni ,będzie dobrze bo tak wpoili jej rodzice...

Jan Terlecki który pogubił się w swoim życiu. Miał żal do siebie że zawiódł ...To wyjątkowy człowiek który uratował chłopca w mroźną noc...a jak do tego doszło musicie koniecznie przeczytać.

Na szczęście w tej podkarpackiej wsi mieszkają ludzie którzy mają wielkie serca i nie zostawią nikogo w potrzebie . Każdy z nich mimo swoich życiowych doświadczeń niesie pomoc drugiemu, wspierają się, wspólnie rozwiązują problemy które dotykają sąsiadów.

Autorka w wyjątkowy sposób pokazuje nam jak niewiele potrzeba by ktoś otworzył się gdy widzi wyciągniętą dłoń.
Nie odwracajcie się od ludzi którzy potrzebują pomocy ,rozmowy ,czy wsparcia. Każdy z nas popełnia błędy I tak niewiele potrzeba by przekreślić całe swoje życie....

Pani Patrycjo dziękuję za tą wartościową, wyjątkową powieść ❤️ Polecam całym sercem

"Okruchy lodu" ❤️


Patrycja Żurek w niezwykły sposób porusza trudne tematy które zamieszcza w swoich książkach. Ta historia porwała mnie od pierwszej strony, dopiero gdy skończyłam czytać odłożyłam książkę. Wszystko we mnie wrzało emocje które we mnie wzbudziła ta historia musiałam wyciszyć, poukładać, zrozumieć...

Autorka w subtelny sposób przybliża nam społeczne problemy o których ciężko się rozmawia ,nie lubimy dzielić się swoimi porażkami życiowymi, oceniamy za szybko ,a gdy widzimy zło odwracamy oczy bo nie chcemy się wtrącać...

Jarzebina i Lauri to moi ulubieńcy. Każdy z nich boryka się ze swoimi traumami ,dźwiga w swoim sercu przeżycia o których ciężko zapomnieć...starają się żyć ale to co wydarzyło się w przeszłości tkwi w nich i czują żal, że los tak dotkliwie ich doświadczył....

Dobrawa -kobieta której nie mogłam zrozumieć miałam ochotę potrząsnąć nią ...Czy nie widzi jak jest krzywdzona ? Dlaczego nie chce przyjąć pomocy ? Zaślepiona, gotowa do poświęceń bo tak trzeba ...
Z nadzieją że wszystko się zmieni ,będzie dobrze bo tak wpoili jej rodzice...

Jan Terlecki który pogubił się w swoim życiu. Miał żal do siebie że zawiódł ...To wyjątkowy człowiek który uratował chłopca w mroźną noc...a jak do tego doszło musicie koniecznie przeczytać.

Na szczęście w tej podkarpackiej wsi mieszkają ludzie którzy mają wielkie serca i nie zostawią nikogo w potrzebie . Każdy z nich mimo swoich życiowych doświadczeń niesie pomoc drugiemu, wspierają się, wspólnie rozwiązują problemy które dotykają sąsiadów.

Autorka w wyjątkowy sposób pokazuje nam jak niewiele potrzeba by ktoś otworzył się gdy widzi wyciągniętą dłoń.
Nie odwracajcie się od ludzi którzy potrzebują pomocy ,rozmowy ,czy wsparcia. Każdy z nas popełnia błędy I tak niewiele potrzeba by przekreślić całe swoje życie....

Pani Patrycjo dziękuję za tą wartościową, wyjątkową powieść ❤️ Polecam całym sercem