O duszy w transformacji. Część I

Sylwia Lamczak – kobieta, siostra, córka, partnerka, pisarka, nauczycielka języka angielskiego po filologii angielskiej na UAM, certyfikowana nauczycielka jogi w standardzie Yoga Alliance – RYT200, która prowadzi swój kanał na YouTube, tancerka exotic pole dance, jedna z założycielek marki Foreverever, założycielka Mantra Yoga, autorka bloga i książki, twórczyni kursu do nauki języka angielskiego, zodiakalny Rak, numerologiczna 9, żywioł Wody, podróżniczka kochająca Bieszczady… – kolejność nie ma znaczenia – to wiele z ról, którym poświęcam czas i energię, bo tego chcę. Wierzę, że warto robić to, co na pozór się nie opłaca. Z czasem Wszechświat pomaga nam wszystko poskładać, gdy jesteśmy stali i systematyczni w swoich poczynaniach. Czasem wychodzi mi to lżej i lepiej, a czasem opornie i ciężko. Każdy dzień jest inny, ale codziennie od nowa mogę wybrać świadomie tory myśli. Ponad każdą z tych ról jestem po prostu człowiekiem. Jestem Sylwią. Jestem. Jestem, by być, żyć i doświadczać. Jestem przekonana o tym, że życie zostało mi dane po to, aby się nim radować. W życiu najważniejsze to zauważyć, odczuć, pozwolić sobie i innym poczuć radość i całe życie według własnej dharmy. Dharma to droga życia. Każdy człowiek ma swoją dharmę. Każdą drogę należy uszanować, swoją również. ZWŁASZCZA swoją. Trzeba ją zaakceptować, bowiem to właśnie akceptacja pozwala nam zrzucić z karku przestarzałe i nieprzydatne zapisy na naszych wewnętrznych, głęboko skrytych dyskach twardych. Urodzona 16 lipca 1993 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Jestem człowiekiem, który odważył się spojrzeć prawdzie prosto w wielkie – ale tylko pozornie straszne – oczy. Zgodziłam się sama ze sobą, że mam dwie główne drogi do wyboru w życiu – albo pójdę drogą Prawdy, albo będę tkwiła w iluzji. Prawda wydaje się trudna, niemożliwa do zniesienia, ale tylko taka się WYDAJE. Po przebudzeniu staje się to jasne i klarowne, że tylko droga prawdziwego, jedynie słusznego powołania do życia na planecie Ziemia ma sens. Zostałam zesłana na Ziemię z takim zestawem cech, którego kiedyś nie akceptowałam. Gdy po latach nauczyłam się korzystać z moich naturalnych zasobów, życie zaczęło mnie wspierać. Odkryłam jego cuda. Obserwuję je codziennie od nowa, pojedynczo, jeden dzień na raz. To jest podróż na całe życie. Codziennie od nowa uczę się doceniać swój wysiłek i zamieniać autosabotaż i wewnętrznego okrutnego krytyka na wsparcie – tak jak wspiera się najlepszego przyjaciela.