NIGDY NIE BYLIŚMY NOWOCZEŚNI

Nie znajdziemy na polskich półkach księgarskich opracowań których interdyscyplinarny wymiar twórczy i oryginalny zamysł koncepcyjny mógłby równać się z książką Latoura. Mamy tu do czynienia z ujęciem które wymyka się tradycyjnym rozgraniczeniom intelektualno-instytucjonalnym. Jest to książka ważna dla prowadzenia pogłębionej refleksji nad dynamiką cywilizacji nowożytnej. Cywilizacja ta w swoich najbardziej obiegowych autodefinicjach niewłaściwie identyfikuje kluczową relację między naturą a kulturą. Zdaniem francuskiego myśliciela błędne jest traktowane jako fundamentalnego zdecydowanego przeciwstawienia natury i kultury - czego wyrazem jest m.in. tradycyjny podział nauk na przyrodnicze i społeczne. To przeciwstawienie powoduje bardzo dalekosiężne niekorzystne - poznawczo i praktycznie w tym politycznie - z punktu widzenia demokratycznego procesu politycznego - konsekwencje. Jest to książka której przedmiotem jest w dużej mierze techniczno-materialny wymiar naszej cywilizacji ujęty z perspektywy znaczenia jakie w myśleniu technologicznym odgrywają najbardziej nawet abstrakcyjne teorie naukowe i kulturowo zakotwiczone przekonania z obszaru wiedzy potocznej.