Nie zamykaj oczu

„Nie zamykaj oczu” to książka, która od pierwszych stron wciągnęła mnie w mroczny, duszny klimat rodzinnej posiadłości skrywającej sekrety. Sara wraca do domu, w którym przed rokiem wydarzyła się tragedia – zginęli jej rodzice, a ściany tego miejsca wciąż zdają się tętnić echem przeszłości. To nie jest powrót do bezpiecznego azylu, ale do koszmaru, z którego nie ma prostego wyjścia.

Autorka znakomicie buduje napięcie – nie przez krwawe sceny, ale przez narastający niepokój i atmosferę, która dosłownie wciska w fotel. Miałam wrażenie, że sama słyszę szepty domu i czuję, że coś złowieszczego czai się w cieniu. Pojawiający się u progu mężczyzna dodaje jeszcze więcej tajemnicy – trudno odgadnąć, kim naprawdę jest i jakie intencje nim kierują.

Podobało mi się to, że Sara nie jest typową „naiwną” bohaterką z horrorów – podejmuje przemyślane decyzje, ma instynkt samozachowawczy, choć strach i emocje czasem biorą górę. Dzięki temu jej historia wydaje się prawdziwa, a ja mogłam się w nią w pełni zaangażować.

Zakończenie absolutnie mnie zaskoczyło i sprawiło, że po odłożeniu książki jeszcze długo nie mogłam się uspokoić. To jeden z tych finałów, po których naprawdę trudno spokojnie zamknąć oczy.

„Nie zamykaj oczu” polecam każdemu, kto lubi literaturę grozy – mroczną, pełną sekretów i sugestywnej atmosfery. To książka, która nie daje wytchnienia i pokazuje, że czasem największy koszmar mieszka nie w snach, ale we własnym domu.