Malownicza jesień w Olszowym Jarze

Cześć kochani ❤️
Lubicie jesień? Ja bardzo, zwłaszcza początkiem października, gdy liście powoli zmieniają kolor i świeci słońce.
Wyobraźcie sobie, że siedzicie w wygodnym fotelu przykryci ciepłym kocem, z kubkiem gorącej aromatycznej herbaty , a w tle macie ulubioną muzykę - w moim przypadku byłaby to zapewne rockowa ballada.
Ten nastrój idealnie pasuje do książki z której recenzją dziś do Was przychodzę.
Do Olszowego Jaru zawitała kolejna pora roku i chyba nie ma autorki, która z równą czułością i dbałością o detale potrafiłaby ją opisać tak jak Joanna Tekieli.
Mieszkańcy wioski jak zwykle zmagają się z cidziennymi troskami, lecz nie zapominają o wzajemnej życzliwości i dobroci, a serca mają naprawdę wielkie.
Firma architektoniczna Weroniki zaczyna wreszcie funkcjonować tak jak kobieta o tym marzyła, a nawet udało jej się zatrudnić współpracownika.
Z kolei jej narzeczony przeżywa rozterki dotyczące rozwoju ich relacji.
Czy słusznie?
Również uczucie Lodki i Tomka kwitnie w najlepsze i młoda para powoli zaczyna snuć pewne życiowe plany.
Mnie najbardziej zauroczył wątek rodziny Pstryka, który był pełen ciepła i wzruszeń.
Jestem przekonana, że pokocha go każdy kto tylko sięgnie po tę powieść❤️
Szczerze mówiąc nie wiem kiedy skończyłam czytanie.
Wciągnęłam się w opisane przez Panią Joannę wydarzenia tak bardzo, że ani się obejrzałam, a przeszłam połowę książki.
To było naprawdę cudowne, pełne pozytywnych emocji spotkanie literackie. Jedyne czego żałuję to wyłącznie tego, że to ostatnia część Olszowego Jaru. Oczywiście polecam gorąco, ponieważ jest to lektura idealna na nadchodzace długie wieczory ❤️🧡🍁