Loca scribendi

Książka obejmuje teksty poświęcone średniowiecznym loca scribendi – miejscom i środowiskom, które odegrały ważną rolę w tworzeniu i rozwoju kultury pisma na terenie Rzeczypospolitej Obojga Narodów od XV do XVIII w. Autorzy analizują genezę, definicje i ograniczenia pojęcia locus scribendi oraz szereg zagadnień szczegółowych, jak np.: • początki krakowskiej kancelarii miejskiej, • funkcjonowanie kancelarii dworskiej, kancelarii kościelnych i miejskich w Starej i Nowej Warszawie, • działalność małomiasteczkowej kancelarii miejskiej (na przykładzie Radziejowa), • korespondencja Elżbiety Habsburżanki z Zygmuntem Augustem jako przejaw funkcjonowania dworskiego locus scribend, • sporządzanie dokumentów w parafiach protestanckich w Rzeczypospolitej i Rzeszy Niemieckiej, • działalność pisarska konsystorza generalnego w Poznaniu, • praca notariuszy w otoczeniu biskupa poznańskiego Andrzeja Bnińskiego, • funkcjonowanie kancelarii miejskiej w Gdańsku w aspekcie księgowo-podatkowym.