Kryzys polityczny Taisho

Świat polityczny Japonii w pierwszych latach XX w. był prawdziwym kłębowiskiem grup interesu, wytyczających kierunki pniu kierunek . Na czele istniejącego systemu oligarchicznego stało kilku najważniejszych biurokratów, wspieranych przez swoje frakcje, które w zależności od sytuacji rywalizowały ze sobą,  bądź współpracowały. Kliki wojskowe i biurokratyczne rywalizowały o wpływy między sobą i z partiami politycznymi, swoją obecność na politycznej scenie chciały zaznaczyć środowiska dziennikarskie, finansjera i przedsiębiorcy oraz także ruchy społeczne, a jednocześnie różnej maści lobbyści. Nawet niektóre partie polityczne nie stanowiły jedności, a w poglądach ich członków więcej było rozbieżności niż punktów zbieżnych. Proces decyzyjny był uzależniony od wielowymiarowych zakulisowych rozmów i negocjacji, nierzadko toczonych przy pomocy pośredników i posłańców. Niniejsza praca przedstawia kulisy działania tego systemu na przykładzie procesu formowania i upadku ostatniego gabinetu Katsury Tarō, jednej z najbardziej wpływowych postaci sceny politycznej początku wieku. Wydarzenia w niej opisane stały się początkiem procesu formowania dwupartyjnego systemu rządów parlamentarnych, który stanowił oś japońskiej polityki przez kolejne dwie dekady.