Kosowo

Kosowo to portret własny współczesnych trzydziestolatków, pogubionych w poszukiwaniu tej jedynej miłości, w którą i tak nie wierzą. Filozofia życiowa bohaterki – prosta i niewyszukana – jest w gruncie rzeczy szczera i poruszająca. Jej pragnienie miłości, prośba o czułość i ciepło, są poruszające. Jej problemem jest ucieczka od odpowiedzialności za własne decyzje, które kreują jej rzeczywistość. Aniela jest jak Kosowo teoretycznie niepodległe państewko, które zawsze będzie leżało w strefie wpływów silniejszego sąsiada. Jej serce i umysł są jak Kosowo – kraj, który od kilkunastu lat nieustannie i bezskutecznie próbuje żyć, po bratobójczych walkach, własnym życiem. Mimo wszystko Aniela jest bohaterką, która rozczula Czytelnika – w głębi duszy wszyscy pragniemy, by jej życie wreszcie się ułożyło. Czy tak się stanie? Zakończenie pozostawia przestrzeń dla czytelniczej wyobraźni – każdy może zdecydować na swój sposób o przyszłości Anieli. Bohaterki, która w trakcie lektury staje się naszą przyjaciółką, z którą przez chwilę straciliśmy kontakt, a teraz nadrabiamy opowieścią stracone lata.