Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję

SZCZERA, INTYMNA DO GRANIC, GROTESKOWA, BRUTALNA, SMUTNA I OKROPNIE ŚMIESZNA JEDNA Z NAJWAŻNIEJSZYCH KSIĄŻEK OSTATNICH LAT O umieraniu ojca i zderzeniu z bezdusznym systemem. O rodzinie w sytuacji granicznej. O instytucjach opiekuńczych, które zawalają sprawę. O Kościele, który zawala. Służbie zdrowia, która zawala. Wreszcie – o mocy, którą daje opowiedzenie tej historii na głos. To opowieść, która dotyka każdego z nas w różnym wymiarze. Wybitny tekst Mateusza Pakuły, na podstawie którego powstał jeden z najważniejszych spektakli ostatnich lat, traktuje o prawie do godnej śmierci, o człowieczeństwie i jego braku, czułości i wściekłości w obliczu umierania, bezdusznych instytucjach, bezsilności, totalnej niemocy, ale też o nadziei i miłości, które w najgorszych chwilach pomagają trzymać nas przy życiu. Radosław Bielawski Książki Pakuły i jego teatr sieką niemożliwie, pozbawiają tchu, każą myśleć, pamiętać, mierzyć się z tym, co chowamy głęboko, gdy aż strach, jak boli. Maja Chitro „Jak nie zabiłem swojego ojca...” to dużo więcej niż „głos w sprawie". To opowieść o bólu, upokorzeniu, ale też o bliskości i przywiązaniu. Witold Mrozek Żaden tekst kultury nie uświadomił nam potrzeby życzliwego, wolnego od potępienia namysłu nad tematem eutanazji tak wyraźnie jak książka i sztuka „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Prof. Monika Płatek Na podstawie tej książki Mateusz Pakuła stworzył spektakl, który jest arcydziełem. Joanna Szczepkowska