Historia Gołdy                Tencer, aktorki, pieśniarki, dyrektor Teatru               Żydowskiego im. Estery              Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie i Centrum Kultury              Jidysz, założycielki Fundacji              Shalom, to gotowy materiał na film. 
       Urodzona w            powojennej Łodzi, z pamiętania i ratowania kultury i            tradycji żydowskiej stworzyła            swoją życiową misję. Jej dzieciństwo to żydowska szkoła im.            Icchoka Lejba            Pereca, nieobecny wzrok ojca, który wywieziony z            warszawskiego getta, przeżył             Oświęcim i Mauthausen, wspomnienia matki, która przetrwała            wojnę w syberyjskich             łagrach, zapachy żydowskich potraw: wątróbki, cebulki czy            czulentu, rozmowy w            mame loszyn czyli języku matki - jidysz,            kadysz i płacz po milionach zamordowanych Żydów.  
       W pozornie spokojne             życie Gołdy Tencer niespodziewanie wkracza polityka, a za            nią Marzec 1968 roku.            Gołda jako jedna z nielicznych zostaje w Polsce, przenosi            się do Warszawy, zaczyna            pracę w Teatrze Żydowskim, gdzie po wyjeździe wielkiej             żydowskiej aktorki Idy            Kamińskiej i tysięcy Żydów polskich, aktorzy grają przy            pustej widowni. Tu            zaczyna się jej aktorska kariera, tu poznaje miłość życia -             aktora i reżysera,            dyrektora Teatru Żydowskiego Szymona Szurmieja, tu w końcu            zaczyna walczyć o            pamięć i szacunek dla żydowskiej kultury. 
              W życie Gołdy Tencer los            wpisuje zwykłych i            niezwykłych ludzi, odnalezione przedmioty i fotografie,            które jak miliony            pomordowanych miały zniknąć z powierzchni ziemi, politykę i            historię wielu            pokoleń polskich Żydów, miesza przeszłość z            teraźniejszością, sztukę z            rzeczywistością.