Flowers

Okładka tej książki skusiła mnie do tego, by zgłębić się w jej lekturze.
Chociaż spodziewałam się delikatnego romansu, to dostałam historię, która wbiła mnie w fotel i nie pozwoliła mi z niego wyjść, dopóki jej skończyłam jej czytać.

Dwoje obcych sobie ludzi, którzy nawet nie znali swoich imion, stali się dla siebie wzajemnym ratunkiem. Każde z nich dźwigało bowiem na swoich barkach bagaż ciężkich, życiowych doświadczeń. Każde z nich szukało słowa wsparcia, pocieszenia, zwykłego przytulenia. I oni mogli to sobie dać. Mogli stać się dla siebie ratunkiem, ucieczką, od tego, co złe.

Viola jest żoną prezesa. Jest też matką. Kocha swoje córeczki najbardziej na świecie. I to dla nich, stać ją na największe poświęcenia. Bo chociaż swojego męża także darzy uczuciem, to jednak w ich małżeństwie nie dzieje się najlepiej. Pascal jedyne co kocha to swoją pracę i pieniądze. Uważa się za pępek świata i najlepszego z najlepszych. Jest narcyzem w czystej postaci, choć Viola zdaje się tego nie zauważać. Dopiero przypadkowe spotkanie z Kamilem, powoli zaczyna otwierać jej oczy. Mężczyzna jest zupełnie inny od jej męża. Chce jej pomóc uwolnić się z toksycznej relacji z Pascalem. Jednak droga do tego celu jest trudna i wyboista. Mąż Violi także nie siedzi z założonymi rękami. On ma już plan. Już knuje intrygę.

Uwierzcie, że "Flowers" porusza bardzo trudne, życiowe tematy. I chociaż nie była lekkim romansem, jakiego się spodziewałam, to nie żałuję poświęconego jej czasu.
Nikt z nas nie jest idealny i bohaterowie tej książki także tacy nie są. Mają swoje wady. I to one nadają tej powieści realności.
Krystyna Mirek udowadnia, że nigdy nie jest za późno na to, by zacząć wszystko od nowa. Ukazuje, jak przypadkowe spotkania, potrafią zmienić nasze życie i dotychczasowe poglądy. Jak bardzo potrzebny jest nam obcy człowiek, który spojrzy na nasze życie z zupełnie innej perspektywy, który wyciągnie pomocną dłoń, nie oczekując nic w zamian.