Filozoficznym traktem – Nowa Kosmologia. Wszechświat grawitacji dualnej. Tom 3. Nowa kosmologia

Książka ta jest owocem prawie trzydziestu lat samotniczej pracy badawczej, wspartej przez samokształcenie uzupełniające systematyczne studia (Uniwersytet Poznański). To dzieło unikalne, to książka niekonwencjonalna, a w swej wymowie sensacyjna, w pełnym tego słowa znaczeniu. Z różnych powodów. Już pierwsze dwa tomy zapowiadały coś nieoczekiwanego dla przywykłych do tradycyjnej mainstreamowej narracji naukowej, do doktryn żyjących własnym życiem. To książka o Wszechświecie inna niż wszystko, co kiedykolwiek napisano. Uzmysłowienie treści i istoty zasady kosmologicznej (tom pierwszy) oraz uświadomienie istnienia dualności grawitacji, w myśl ustaleń drugiego tomu, pozwala na inne spojrzenie, pozwala na inne modelowanie Wszechświata jako całości, pozwala na inną kosmologię. Pozwala też na zupełnie nowy wgląd filozoficzny w istotę bytu materialnego i jego poznawalność. Tu przeżyjemy „katastrofę horyzontalną”, a dzięki temu poznamy Wszechświat oscylujący na każdym etapie jego zmian (także podczas kontrakcji), poznamy ekspansję Wszechświata jako bytu nielokalnego. W nim m.in. nie będzie miejsca dla ciemnej energii. Dowiemy się też, co stanowi o topologii Wszechświata. A wszystko to w wyniku rozważań opierających się na faktach, na obserwacji. Dzieło to bardzo zaskoczy ludzi nauki – prędzej czy później także oni zdecydują się to czytać. „Czy jeden człowiek jest w stanie dokonać tego wszystkiego sam?” Czy może zbudować od podstaw alternatywną, spójną wewnętrznie wizję Wszechświata, wizję falsyfikowalną, odpowiadającą z łatwością na wiele pytań, na które dziś nauka nie ma odpowiedzi? Okazuje się, że tak. Mało tego. Są tam też pytania, których jeszcze nie zadano. Na część z nich autor odpowiada w sposób przekonujący. Nie chodzi więc tu o tani chwyt reklamowy. To wszystko, wysłowione powyżej, jest prawdą, nawet jeśli odstrasza profesjonalistów. A jednak krytyka z ich strony (uzasadniona i wsparta faktami empirycznymi, a nie jedynie interpretacją teorii) byłaby bardzo pożądana. To rzecz wielce inspirująca, to wyzwanie nie tylko dla ludzi nauki. Choć jest to dzieło naukowe o cechach rozprawy filozoficznej, napisane jest językiem popularnym i dostępne jest dla ogółu zainteresowanych nauką, w tym dla ludzi młodych. To walor – przy pełnym zachowaniu głębi filozoficznej refleksji. Cechuje książkę swoisty język narracji, humor, sentencjonalność, niekiedy ostra w swej wymowie publicystyka dotycząca problemów współczesności. Autor jest pisarzem naukowym (14 książek), fizykiem, nauczycielem, wykładowcą. Zajmuje się podstawami fizyki i filozoficznymi aspektami badań naukowych. Emeryt, już sporo lat.