Jesteśmy świadkami „powtórki z historii” fałszywej pandemii świńskiej grypy, ale tym razem na dużo większą, bo globalną skalę. Dzisiaj już wiemy, że ogłoszona przez WHO w 2009 roku pandemia była fake newsem, a szczepionki, które wówczas zostały zakupione przez różne kraje, nie tylko były zbędne od strony medycznej, ale również szkodliwe. Jak zauważył dr Wolfgang Wodarg, „jedna z najłagodniejszych fal grypy” została ogłoszona pandemią…
Szwecja zaszczepiła wówczas ponad 50% swojej populacji, w tym również dzieci i młodzież, u których wystąpiło potem kilkaset przypadków narkolepsji. Wywołana przez szczepionki choroba była zupełnie „niepotrzebna”, ponieważ dzieci nie umierały z powodu świńskiej grypy. Prof. med. Sucharit Bhakdi, pracujący wtedy w Niemczech lekarz i naukowiec, był przeciwnikiem szczepień przeciw świńskiej grypie. Również dzisiaj ostrzega przed szczepieniami na koronawirusa:
Wskaźnik śmiertelności w przypadku świńskiej grypy faktycznie wynosił poniżej 0,02%, a więc nieco więcej niż w przypadku SARS-CoV-2, a zatem był niski. Znaczyło to tyle, że statystycznie na 10 000 osób chorych na grypę umierały dwie. W większości były to osoby starsze. Młodzi ludzie nie umierali. Podobnie wygląda to obecnie w przypadku SARS-CoV-2.
Niepożądane ciężkie powikłania po szczepionce na świńską grypę wystąpiły kilka miesięcy później i były brzemienne w skutki. Głównie w przypadku dzieci i młodzieży. Częstotliwość ich występowania wynosiła 1 na 10 000. Być może ktoś powie: „Jeśli uratowaliśmy 10 000 istnień i poświęciliśmy jedno życie, to niech tak będzie“. Jednakże spośród tych 10 000 młodych osób i dzieci nikt nie umarł na świńską grypę.
Czy warto zaszczepić się przeciwko koronawirusowi?
Zanim podejmie się decyzję o szczepieniu przeciwko konkretnej chorobie wywoływanej przez określony rodzaj patogenu, należy wpierw zastanowić się, czy w ogóle warto to robić. Nie należy podchodzić do szczepień „hurtowo”, wychodząc z założenia, że „szczepionka to tylko szczepionka” i że zawsze warto się zaszczepić. Wszak jeśli nie pomoże, to na pewno nie zaszkodzi, podobnie jak w przypadku ziół. Oba te twierdzenia są jednak błędne. Trzeba rozważyć stosunek ryzyka związanego z zaszczepieniem się do korzyści płynących z niego. Każda bowiem szczepionka niesie ze sobą ryzyko powikłań i zgonu. Jeśli jest ono większe niż w przypadku braku jej aplikacji, to nie należy się szczepić.
Takie decyzje trzeba podejmować na chłodno, nie kierując się strachem, który jest złym doradcą, gdyż szczepionka pełni wówczas funkcję wentyla bezpieczeństwa pozwalającego na rozładowanie psychicznego napięcia i obniżenie poziomu stresu oraz zmniejszenie lub wyeliminowanie lęku. Nie ma to jednak nic wspólnego z racjonalnym rozeznaniem sytuacji.
Ufam, że niniejsza książka zawierająca wiele wypowiedzi niezależnych naukowców i lekarzy pozwoli na bardziej obiektywne spojrzenie na kwestię szczepień przeciw koronawirusowi niż to ma miejsce w propagandowo-marketingowej narracji mediów, rządzących i producentów „szczepionek”.
Ze wstępu dr. Mariusza Błochowiaka
AUTORZY
Clemens G. Arvay – austriacki biolog, autor wielu bestsellerów. Studiował Ekologię Krajobrazu i Stosowane Nauki o Roślinach w Wiedniu i Grazu. W swojej pracy koncentruje się głównie na relacji między człowiekiem a naturą, skupiając się na korzyściach zdrowotnych wynikających z kontaktu z roślinami, zwierzętami i krajobrazami. Jego celem jest stworzenie ekopsychosomatyki jako ogólnie przyjętej, interdyscyplinarnej nauki obejmującej biologię, medycynę, psychologię i nauki społeczne. Arvay jest członkiem znanego austriackiego Forum Science & Environment, forum austriackich naukowców zajmujących się ochroną środowiska oraz autorem książki Corona
-Impfstoffe: Rettung oder Risiko? („Szczepionki przeciwko koronawirusowi: ratunek czy ryzyko?”).
Prof. dr med. Sucharit Bhakdi – naukowiec i lekarz, wybitny specjalista w dziedzinie mikrobiologii i epidemiologii chorób zakaźnych; przez 22 lata był dyrektorem Instytutu Mikrobiologii Medycznej i Higieny na Uniwersytecie w Moguncji w Niemczech. Autor kilkuset publikacji naukowych, jeden z najczęściej cytowanych naukowców w dziedzinie medycyny w Niemczech. W latach 1990–2012 był redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Medical Microbiology and Immunology”. Prof. Sucharit Bhakdi otrzymał kilkanaście wyróżnień za swoją pracę naukową.
Dr Geert Vanden Bossche – jeden z najbardziej znanych na świecie czołowych badaczy szczepionkowych, który pracuje aktywnie na polu badań technologiczno- -rozwojowych dotyczących szczepionek. Ma bardzo bogate doświadczenie zawodowe. Otrzymał dyplom doktora weterynarii (doctor of veterinary medicine) na Uniwersytecie w Gandawie w Belgii, a doktorat z wirusologii obronił na Uniwersytecie w Hohenheim w Niemczech. Był adiunktem na Uniwersytecie w Belgii i Niemczech. Następnie podjął współpracę z kilkoma firmami zajmującymi się szczepionkami (GSK Biologicals, Novartis Vaccines, Solvay Biologicals), gdzie prowadził badania dotyczące ich rozwoju. W późniejszym czasie dr Geert Bossche dołączył do zespołu Global Health Discovery Fundacji Billa i Melindy Gates w Seattle (USA), gdzie pracował jako Starszy Koordynator Programowy. Następnie podjął współpracę z Global Alliance for Vaccines and Immunization (GAVI) w Genewie jako członek ścisłego zespołu ds. programu dotyczącego Eboli, gdzie monitorował prace nad opracowaniem szczepionki na tego wirusa. Wraz z innymi partnerami firmy reprezentował GAVI na różnych forach, w tym w WHO, analizując postępy w walce z wirusem Eboli oraz powstawanie planów związanych z adekwatną reakcją na możliwość wystąpienia pandemii, która objęłaby cały świat. W 2015 roku dr Geert Bossche przeanalizował i zakwestionował bezpieczeństwo szczepionki na Ebolę, która była używana w badaniach szczepień pierścieniowych przeprowadzanych przez WHO w Gwinei. Jego krytyczna analiza naukowa oraz raport dotyczący informacji opublikowanych przez WHO w „The Lancet” w 2015 roku zostały przesłane do wszystkich międzynarodowych organów ds. zdrowia zajmujących się regulacją programów szczepień. Po zakończeniu współpracy z GAVI dr Geert Bossche dołączył do Niemieckiego Centrum Badań Zakażeń w Kolonii, gdzie pracował jako przełożony Biura ds. Rozwoju Szczepionek. Obecnie jest niezależnym konsultantem do spraw biotechnologii szczepionek, a zarazem prowadzi własne badania nad szczepionkami opartymi na komórkach NK (natural killers).
Dr hab. n. med. Andrzej Marcin Bugaj – nauczyciel akademicki, promotor kilkudziesięciu prac licencjackich i magisterskich oraz opiekun naukowy specjalizacji z zakresu farmacji klinicznej; członek kolegium redakcyjnego („Editorial Board Member”) World Journal of Methodology (Hongkong-USA) i Jacobs Journal of Medicinal Chemistry (USA). Obronił pracę magisterską zatytułowaną: „Fotofizyczne
i fotochemiczne właściwości tiokumaryny w roztworach niewodnych” na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej w Poznaniu, gdzie specjalizował się w zakresie farmacji klinicznej i zrobił specjalizację z analityki farmaceutycznej. Następnie obronił rozprawę doktorską pt. „Kinetyka i mechanizm fotodegradacji azatiopryny” na tej samej uczelni i zyskał stopień doktora nauk farmaceutycznych,
a następnie rozprawę habilitacyjną zatytułowaną „Wybrane aspekty fotochemioterapii doświadczalnej” na Wydziale LeLekarskim
II Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Jego pobyty naukowe obejmowały: Laboratoire de Photobiologie, Muséum National d’Histoire Naturelle w Paryżu, w którym doktorat u Henriego Becquerela rozpoczynała Maria Skłodowska-Curie. Pobyt w ramach Stypendium
Rządu Francuskiego; Department of Radiation Biology, Institute for Cancer Research, The Norwegian Radium Hospital w Oslo; Département Laser, Laboratoire de Photobiologie des Cancers, Centre Hospitalier Universitaire „Nord-Laënnec” w Nantes we Francji; Klinik und Poliklinik für Dermatologie der Universität Regensburg, w Ratyzbonie w Niemczech – udział w zabiegach leczenia nowotworów skóry metodami terapii fotodynamicznej; Photopharmacology and Molecular Imaging Group, Faculty of Science and Engineering, Groningen University,w Groningen w Holandii – zapoznanie się z metodami syntezy i badań leków fotofarmakologicznych.
Dr hab. Andrzej Bugaj był też stałym uczestnikiem uzupełniających studiów z zakresu: fotofizyki, fotochemii, fotobiologii medycznej (fotoimmunologia, fotokancerogeneza, przekazywanie sygnałów komórkowych, biosynteza witaminy D, fotodiagnostyka, fototerapia ze szczególnym uwzględnieniem terapii fotodynamicznej), biologii fotoreceptorów, fotobiologii środowiska oraz fotosyntezy organizowanych
przez Università di Padova we Włoszech w Brixen-Bressanone. Podjął również studia uzupełniające z zakresu fotochemii w Dipartimento di Chimica „Giacomo Ciamician”, Università degli Studi w Bolonii we Włoszech oraz studia uzupełniające z zakresu terapii fotodynamicznej na Hôpital Saint-Louis w Paryżu, a także studia uzupełniające z zakresu terapii fotodynamicznej i laserowej na Medical University
w Innsbrucku w Austrii. Jest także autorem licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych. Jego indeks Hirscha jest równy 12 (Google Scholar), zaś jego artykuł na temat innowacyjnych strategii celowanej terapii fotodynamicznej miał ponad 230 cytowań.
Prof. Pierre Capel – profesor Immunologii Eksperymentalnej na Uniwersytecie w Utrechcie. Studiował biochemię na Wydziale Matematyki i Fizyki Uniwersytetu w Amsterdamie. Przez wiele lat zajmował się biologią podstawową i molekularną oraz wpływem uczuć i emocji na poziomie komórkowym i DNA. Autor książki The Emotional DNA, która łączy świat uczuć z biologią molekularną.
Prof. dr Stefan Hockertz – naukowiec, immunolog i toksykolog, były dyrektor i profesor Instytutu Eksperymentalnej i Klinicznej Toksykologii na Uniwersytecie Medycznym w Hamburg-Eppendorf. Obecnie dyrektor generalny Tpi consult GmbH, jednej z przodujących w Europie firm zajmujących się doradztwem w dziedzinie toksykologii i technologii farmaceutycznej.
Prof. med. Christian Perronne – lekarz i profesor uniwersytecki, specjalista w zakresie chorób wewnętrznych, zakaźnych i tropikalnych, kierownik oddziału chorób zakaźnych Szpitala Uniwersyteckiego Raymond Poincaré w Paryżu. W 1985 roku obronił pracę magisterską dotyczącą leczenia kumermycyną A1 zapalenia wsierdzia u szczurów wywołanego przez Staphylococcus aureus, a w 1992 roku
doktorat na tej samej uczelni pod kierunkiem Jeana-Jacquesa Pocidala pt.: „Fizjopatologiczne i terapeutyczne badania nad zakażeniami oportunistycznymi AIDS wywołanymi przez mikroorganizmy rozwijające się wewnątrzkomórkowo”
(Physiopathological and therapeutic study of opportunistic infections of AIDS due to microorganisms with intracellular development).Christian Perronne jest również autorem i współautorem ponad 300 artykułów naukowych publikowanych w liczących
się czasopismach. Brał też udział jako główny badacz w kilku ważnych badań klinicznych. Od 1994 roku zajmuje się leczeniem przewlekłej boreliozy i związanych z nią chorób. Jest współzałożycielem i wiceprzewodniczącym Francuskiej Federacji Przeciwko Chorobom Przenoszonym przez Kleszcze (FFMVT) oraz przewodniczącym jej rady naukowej, a także autorem książki „Prawda o boreliozie”
(La vérité sur la maladie de Lyme). Jako jeden z nielicznych kwestionuje wiarygodność medycznych testów diagnostycznych
(Elisa, Western Blot) na boreliozę i ich zdolność do identyfikacji wszystkich rodzajów boreliozy. Przez 15 lat prof. Christian Perronne był czołowym doradcą d s. zdrowia publicznego w kilku rządach francuskich oraz przewodniczącym komitetu technicznego ds. szczepień
i wiceprzewodniczącym komisji ekspertów ds. szczepień strefy europejskiej wraz z Rosją i środkową Azją. W 2004 roku brał udział w badaniach nad szczepionką przeciwko wirusowi H5N1 ptasiej grypy. Badał też skutki adaptacji wirusa HIV do wysoce aktywnej terapii przeciw retrowirusowej. Doradzał WHO w zakresie europejskiej polityki szczepionkowej i był przewodniczący przewodniczącym komisji chorób zakaźnych przy francuskiej Naczelnej Radzie Zdrowia Publicznego. Do grudnia 2020 roku pracował w szpitalu Raymond-
Poincaré w Garches, gdzie pełnił funkcję kierownika oddziału chorób zakaźnych.
Prof. Kornelia Polok i prof. Roman Zieliński – genetycy i biolodzy ewolucyjni, którzy od kilkudziesięciu lat zajmują się zastosowaniami metod molekularnych w analizie i ewolucji genomów różnych grup organizmów, a także wykorzystaniem metod opartych o reakcję PCR w diagnostyce medycznej, genetyce populacyjnej oraz identyfikacji zagrożeń związanych z organizmami modyfikowanymi genetycznie. Posiadają też doświadczenie w identyfikowaniu materiałów za pomocą reakcji PCR na potrzeby policji, stacji hodowli roślin, parków narodowych oraz szpitali. W trakcie swojej kariery naukowej prof. Roman Zieliński i prof. Kornelia Polok współpracowali z kilkoma uniwersytetami w Polsce oraz wieloma instytucjami naukowymi na świecie, efektem czego było koordynowanie projektów
w ramach 5 i 6 Programu Ramowego Unii Europejskiej. Skutkiem tych międzynarodowych działań było powołanie w 2012 roku inicjatywy e-Gene: Centre for Evolution, Genomics and Biomathematics, w ramach której, obok działalności naukowej ukierunkowanej na analizę genomów i wykorzystanie projektów sekwencjonowania genomów do poprawy jakości życia, prowadzą działalność edukacyjną
i popularyzatorską. W Polsce w ramach tej inicjatywy powstał Stowarzyszenie e-Gene, którego celem jest ochrona szeroko rozumianego środowiska człowieka. Prof. Roman Zieliński i prof. Kornelia Polok są niezależnymi naukowcami i nie są związani na stałe z żadną polską
uczelnią. Reprezentują Stowarzyszenie e-Gene Tatry.
Prof. Kornelia Polok – jest biologiem o specjalności genetyka, bioinformatyka i biomatematyka. Od 1996 roku współpracuje z prof. Romanem Zielińskim – najpierw w Katedrze Genetyki Uniwersytetu Szczecińskiego, następnie w latach 1998–2013 w Katedrze Genetyki UWM w Olsztynie, a ostatnio w ramach międzynarodowej inicjatywny e-Gene. W latach 2006–2008 prof. Kornelia Polok rozpoczęła
współpracę z Uniwersytetem w Hanowerze oraz w Southampton. Od 2009 roku pracowała na stanowisku profesora na uniwersytetach w Niemczech, UK i Grecji. W 2010 rozpoczęto realizację wspólnych projektów badawczych dotyczących analizy genomów roślinnych, odpowiedzi roślin na stres oraz identyfikacji patogenów metodami molekularnymi.
Prof. Kornelia Polok ma duże doświadczenie we współpracy międzynarodowej potwierdzone stażami naukowymi na: Uniwersytecie w Dundee (UK), Uniwersytecie w Hanowerze( Niemcy), Uniwersytecie w Wageningen (Holandia), FORTH i Uniwersytecie na Krecie (Grecja) oraz na Uniwersytecie w Lubljanie (Słowenia). Ponadto uczestniczyła w realizacji 10 międzynarodowych projektów, w tym w ramach6 Programu Ramowego Unii Europejskiej. Jej wybitne osiągnięcia w realizacji projektu MTKD-CT-2004-509834 zostały opisane w publikacji Komisji Europejskiej zatytułowanej Building Research Career in Europe. Ponadto prof. Kornelia Polok była członkiem Komitetu Zarządzającego oraz Przedstawicielem Narodowym w akcji COST FA0603.Prof. Kornelia Polok posiada kwalifikacje w zakresie bioinformatyki i biomatematyki, które zdobyła w ramach stażu w prestiżowej Fundacji HELLAS, FORTH oraz na Uniwersytecie
Kreteńskim w Grecji. Począwszy od 2009 roku, prof. K. Polok ściśle współpracowała w realizacji projektów badawczych
z zakresu bioinformatyki i biomatematyki z Uniwersytetem w Hanowerze oraz w Southampton, co doprowadziło do utworzenia w 2012 roku Centre for Evolution, Genomics and Biomathematics, e-Gene, którego Prezesem została prof. K. Polok. Obecnie pełni również funkcję profesora z zakresu bioinformatyki i matematyki w Centrum e-Gene. Misją Centrum jest przełożenie osiągnięć współczesnej genetyki na narzędzia aplikacyjne służące poprawie życia i zrównoważonemu zarządzaniu zasobami przyrody. Jako wieloletni i ceniony ekspert Komisji Europejskiej Kornelia Polok posiada dogłębną znajomość procedur oceny projektów badawczych Unii Europejskiej. Prof. Kornelia Polok ma także bogate doświadczenie dydaktyczne obejmujące prowadzenie zajęć ze studentami oraz szkolenie w ramach staży i prac badawczych. Opracowała również i realizowała programy 10 kursów, w tym z genetyki, genetyki molekularnej, biologii molekularnej,
ewolucji molekularnej, annotacji genomów, genomiki, genetyki populacyjnej, genetyki ilościowej, mutagenezy oraz matematyki w biologii. Prof. Kornelia Polok wypromowała 42 magistrów oraz szkoliła 15 stażystów. Ponadto była opiekunem Koła Naukowego Genetyków „GENIUS”. Przez wiele lat była też członkiem Komisji Dydaktycznej na Wydziale Biologii i Biotechnologii UWM. Obszary badawcze prof. Kornelii Polok obejmują: genetykę, bioinformatykę, biomatematykę, ewolucję molekularną, genetykę populacyjną, biotechnologię i genomikę. W badaniach prof. Kornelia Polok wykorzystuje około 50 gatunków roślin, zwierząt i mikroorganizmów oraz spektrum
technik z zakresu genetyki klasycznej, genetyki molekularnej (sekwencjonowanie, hybrydyzacja, cDNA, biblioteki DNA, markery oparte o reakcję PCR, analiza ekspresji za pomocą RT-qPCR oraz Northtern blotting, inżynieria genetyczna), genomiki (mapowanie genetyczne i fizyczne), genetyki cech ilościowych, cytogenetyki, kultur in vitro, bioinformatyki i biomatematyki, w szczególności algorytmy
genetyczne, rachunek różniczkowy i teorię grafów. Do jej wyjątkowych osiągnięć należy wykazanie roli transpozonów w ewolucji genomów, zwłaszcza w odpowiedzi na stres. Prof. Kornelia Polok opublikowała 4 książki i 37 prac w czasopismach naukowych. Uczestniczyła też
w 35 konferencjach, w tym w 17 międzynarodowych. Jej prace były cytowane 493 razy, a indeks H = 9.
Od 2013 r. Kornelia Polok nie współpracuje na stałe z żadną polską uczelnią. Jej aktywność zawodowa związana jest z Centre for Evolution, Genomic and Biomathematics oraz z kontraktami w ramach międzynarodowych konsorcjów badawczych.
Prof. Roman Zieliński – profesor biologii, specjalność: genetyka, z prawie 40-letnim doświadczeniem w pracy naukowej
i dydaktycznej. Doktorat z genetyki (1980) i habilitację z genetyki (1986) oraz tytuł profesora (1998) uzyskał na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2007 roku został profesorem zwyczajnym. Do 1986 roku pracował jako adiunkt w Zakładzie Genetyki UAM w Poznaniu, a następnie tworzył od podstaw Katedrę Genetyki na Uniwersytecie Szczecińskim, która była jedną z pierwszych jednostek wprowadzających analizę PCR do badań genetycznych. Był także inicjatorem i współorganizatorem specjalności „diagnostyka medyczna” na Wydziale Nauk Przyrodniczych US. W latach 1990–1993 był Prorektorem ds. studenckich US. W 1998 roku prof. Roman Zieliński podjął
się misji tworzenia Katedry Genetyki na nowo powstałym Wydziale Biologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, gdzie pracował do 2014 roku. W ciągu 16 lat pracy na UWM działania prof. Romana Zielińskiego doprowadziły do powstania jednostki zajmującej się genetyką molekularną, rozpoznawalnej na poziomie międzynarodowym. Potwierdzeniem wysokiej jednostki oraz dorobku prof. Romana Zielińskiego było pozyskanie 9 międzynarodowych projektów badawczych, w tym koordynowanego przez Profesora prestiżowego projektu w ramach 6. Programu Ramowego UE (Contract MTKD-CT-2004-509834) oraz sieci badawczej COST (FA0603). Rangę kierowanej przez prof. Zielińskiego jednostki podkreślały także liczne prośby o możliwość odbycia stażu z zakresu metod molekularnych w kierowanej przez niego Katedrze Genetyki. W latach 2004–2007 przebywało tam 14 stażystów z różnych państw europejskich oraz kilkunastu stażystów z ośrodków w Polsce. W sumie Katedra Genetyki kierowana przez prof. R. Zielińskiego współpracowała z 41 partnerami zagranicznymi oraz uczestniczyła jako koordynator lub partner w 19 międzynarodowych konsorcjach
badawczych. Liczne projekty badawcze, w tym SPUB-y, projekty badawcze z KBN oraz projekty inwestycyjne umożliwiły
uzyskanie dodatkowego dofinansowania, co w 2007 r. pozwoliło na dodatkowe doposażenie jednostki w aparaturę najnowszej generacji, w tym analizator mikromacierzy, mikroskop fluorescencyjny oraz kilkanaście wysokiej klasy termocyklerów wraz z Real Time PCR.
Prof. zw. dr hab. Roman Zieliński ma duże doświadczenie dydaktyczne. Organizował i prowadził zajęcia z genetyki, diagnostyki medycznej, genetyki człowieka, cytogenetyki, biologii komórki, biologii molekularnej, genetyki molekularnej, ewolucji molekularnej, genetyki populacyjnej, mutagenezy i regulacji prawnych w biotechnologii. W trakcie pracy na UWM w Olsztynie prowadził zajęcia na trzech kierunkach studiów: Biologii, Biotechnologii oraz Pielęgniarstwie. Profesor R. Zieliński był promotorem 36 prac licencjackich,
49 prac magisterskich, 9 prac doktorskich, w tym 45 pracy z zakresu nauk medycznych obronionej na Akademii
Medycznej w Lublinie. Zainteresowania naukowe prof. Romana Zielińskiego obejmują: biologię i genetykę wybranych patogenów (M. tuberculosis, B. burfgorferi, B. coli), genetykę populacyjną, genomikę i ewolucję molekularną wybranych gatunków zwierząt i roślin, biotechnologię oraz rozwój nowych systemów markerowych (transpozony, sekwencje bakteryjne). W sumie Prof. R. Zieliński pracował z 30 gatunkami roślin,a także z 23 gatunkami zwierząt i mikroorganizmów. Posiada też wiedzę i umiejętności w zakresie stosowania technik badawczych z zakresu genetyki klasycznej, molekularnej i genomiki (elektroforeza białek, standardowe PCR i RT-PCR, qPCR, sekwencjonowanie DNA, markery DNA, transformacja, mapowanie genomu), genetyki ilościowej,cytogenetyki i kultur in vitro.
Do jego szczególnych osiągnięć należą pionierskie prace dokumentujące zapłodnienie krzyżowe u wątrobowców, opracowanie metod analizy markerów DNA u Mycobacterium tuberculosis, poznanie zróżnicowania genetycznego szczepów, oszacowanie poziomu zmienności genetycznej tego obligatoryjnego patogenu, genotypowanie szczepów prątka gruźlicy od pacjentów, ich stuprocentowa identyfikacja, wykluczenie zakażeń szpitalnych oraz wykazanie roli transpozonów w ewolucji różnych grup organizmów. Prof. R. Zieliński opublikował 110 artykułów naukowych w recenzowanych czasopismach międzynarodowych, 45 doniesień konferencyjnych, w tym 30 na konferencjach
międzynarodowych. Sporządził też liczne raporty do Komisji Europejskiej i ekspertyzy dla jednostek prywatnych i państwowych,w tym dla Stoczni Szczecińskiej. Prace Prof. R. Zielińskiego były cytowane 363 razy, a indeks H = 10.
Dr med. Gerd Reuther – lekarz, specjalista w zakresie radiologii i diagnostyki obrazowej z 30-letnią praktyką, od 2007 do 2014 roku ordynator wydziału Kliniki Radiologii Diagnostycznej i Interwencyjnej w Turyngii. W 2005 roku dr Reuther został laureatem nagrody im. Eugenie i Felixa Wachsmannów Niemieckiego Towarzystwa Radiologicznego. Jest też autorem około 100 artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych w kraju i za granicą oraz współautorem licznych prac zbiorowych. Autor książki o społecznej roli medycyny pt. Der betrogene Patient („Oszukany pacjent”, München 2017) i pracy pt. Die Kunst möglichst lange zu leben („Sztuka jak najdłuższego
życia”, München 2018).
Dr med. Wolfgang Wodarg – internista i pulmonolog, specjalista w zakresie higieny i medycyny środowiskowej, a także zdrowia publicznego i medycyny społecznej. Po zakończeniu pracy klinicznej przez 13 lat pracował w charakterze internisty, w tym m.in. jako lekarz publiczny w Szlezwiku-Holsztynie. Wykładowca na uniwersytetach i w szkołach wyższych oraz przewodniczący Komitetu Ekspertów ds. powiązanej z medycyną Ochrony Środowiska przy Izbie Lekarskiej Szlezwiku-Holsztynu. W 1991 roku otrzymał stypendium na Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore w USA (epidemiologia). Jako członek niemieckiego Bundestagu w latach 1994–2009 był
inicjatorem i rzecznikiem Komisji „Etyka i prawo współczesnej medycyny” oraz członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego
Rady Europy, gdzie przewodniczył Podkomisji ds.Zdrowia. Pełnił także funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Kultury, Edukacji i Nauki.
W 2009 roku dr Wodarg zainicjował powstanie komisji śledczej w Strasburgu dotyczącej roli WHO w H1N1 (świńska grypa), gdzie nadal pracował po zakończeniu kadencji jako ekspert naukowy. Od 2011 roku pracuje jako niezależny wykładowca uniwersytecki, lekarz i naukowiec. Do 2020 roku był dobrowolnym członkiem zarządu i szefem Grupy ds. Zdrowia w Transparency International Germany.
Członkowie niemieckiej Komisji ds. Koronawirusa:
Antonia Fischer – prawniczka specjalizująca się w prawie medycznym i ochronie praw konsumenta.
Viviane Fischer – prawniczka, ekonomistka polityczna, aktywna na polu ochrony konstytucyjnych wolności i praw człowieka.
Dr Reiner Füllmich – licencjonowany prawnik z 27-letnim stażem dopuszczony do wykonywania zawodu w Niemczech i USA. Zajmuje się ochroną praw konsumenta, zwłaszcza w odniesieniu do banków; specjalizuje się w prawie bankowym, giełdowym oraz międzynarodowym prawie prywatnym i medycznym. Był profesorem i wykładowcą na uniwersytetach w Niemczech i Estonii.
Dr Justus P. Hoffmann – prawnik, specjalizuje się w prawie medycznym, ochronie praw konsumenta oraz prawie odpowiedzialności odszkodowawczej władzy publicznej za szkody wyrządzone obywatelom przez urzędników.
SPIS TREŚCI
1. Wstęp…………………………………………………………………………………13
Niepotrzebne szczepienia podczas fałszywej pandemii
świńskiej grypy……………………………………………………………………13
Czy warto zaszczepić się przeciwko koronawirusowi?…………….15
Globalny eksperyment medyczny………………………………………….18
Paszport szczepionkowy………………………………………………………26
Fototerapia infekcji wirusowych……………………………………………27
Śmiertelność koronawirusa w granicach sezonowej grypy………28
Potrzeba działania……………………………………………………………….30
2. O autorach………………………………………………………………………….32
3. Dziesiąte posiedzenie niemieckiej komisji ds. koronawirusa……49
3.1 Wirus jako zagrożenie. Leczenie zachorowań.
Czy szczepionka to rozwiązanie……………………………………………49
4. Prof. med. Sucharit Bhakdi………………………………………………..196
4.1 COVID-19 – odporność i szczepionki…………………………….196
5. Prof. med. Chrisianne Perronne…………………………………………228
5.1 Bezsens szczepień dzieci. Prawdopodobieństwo powikłań
u dzieci na skutek koronawirusa bliskie zeru………………………..228
6. Prof. Stefan Hockertz ……………………………………………………….266
6.1 Błyskawiczna szczepionka przeciw koronawirusowi –
eksperyment medyczny na zdrowych ludziach……………………..266
7. Dr med. Wolfgang Wodarg…………………………………………………307
7.1 Akcja szczepień. Korzyści dla niewielu, szkody dla wielu…307
Znów ta sama sztuczka………………………………………………………307
Rozpoznawalne medialnie osoby jako twarze kampanii
wzbudzającej strach, która ma przygotować grunt pod
wielki biznes………………………………………………………………………308
Godni zaufania doradcy w Instytucie Roberta Kocha…………..309
Szczepienia z powodu błędnej diagnozy?……………………………. 310
Hasło przewodnie: „Zamknij oczy i przed siebie”………………… 311
Inżynieria genetyczna pod fałszywą banderą………………………. 311
Zero ryzyka i wysokie zyski……………………………………………….. 312
SARS-CoV-2: ile jest nowych wirusów?………………………………. 314
Punkty szczepień mają zastąpić gabinety lekarskie………………. 314
Skorzystają również firmy logistyczne………………………………… 315
Koniec z poradami dotyczącymi szczepień i indywidualnymi
wskazaniami…………………………………………………………………….. 316
Skrócone dopuszczenie do obrotu i systematyczne
maskowanie działań niepożądanych…………………………………… 317
Strach przed zarazą jako wsparcie zapewniające obfite
żniwa przemysłowi Big Data……………………………………………….320
Nie ma dobrej terapii bez klarownej diagnozy………………………322
Prawdziwą zarazą jest instytucjonalna korupcja …………………323
8. Dr Geert Vanden Bossche………………………………………………….325
8.1 Czy masowe szczepienia spowodują powstanie bardziej
zjadliwych mutacji wirusa?…………………………………………………325
9. Dr hab. n. med. Andrzej M. Bugaj………………………………………342
9.1 Nie tylko chemia. Fototerapia infekcji wirusowych………….342
Promieniowanie elektromagnetyczne – działanie
antypatogenowe…………………………………………………………………344
Promieniowanie nadfioletowe a zakażenia wirusowe……………348
Światło niebieskie – rewolucja w zwalczaniu infekcji
wirusowych……………………………………………………………………….360
Przeciwdrobnoustrojowa terapia fotodynamiczna –
fotosensybilizacja kontrolowana………………………………………….363
Światło czerwone i promieniowanie podczerwone –
destrukcja napastnika, mobilizacja ofiary……………………………372
Promieniowanie elektromagnetyczne a zdrowie „ducha”,
światło dzienne i melatonina w prewencji i terapii zakażeń
SARS-CoV-2……………………………………………………………………..382
Siła natury czy dzieło innowacyjnej myśli technicznej?…………384
Zestawienie skrótów…………………………………………………………..388
Piśmiennictwo…………………………………………………………………..392
10. Prof. Kornelii Polok i prof. Romana Zieliński…………………….420
Charakterystyka i skuteczność „szczepionek”
przeciwko SARS-CoV-2……………………………………………………..420
10.1 Witajcie w świecie Łysenki…………………………………………..420
10.2 Powrót do testów PCR………………………………………………..427
10.3 Sens szczepienia w atmosferze strachu………………………… 433
10.3.1 Narodowy Program Szczepień czy broszura
reklamowa?…………………………………………………………………… 433
10.3.2 Niedokończona szczepionka?…………………………………440
10.3.3 Dobrowolny przymus……………………………………………. 453
10.4 Czym jest szczepionka?………………………………………………. 455
10.4.1 Definicja szczepionki……………………………………………. 455
10.4.2 Typy szczepionek…………………………………………………..460
10.5 Transmisja wirusa………………………………………………………470
10.5.1 Efektywność szczepień a transmisja wirusa…………….470
10.5.2 Grypa…………………………………………………………………..483
10.5.3 Wzrost zachorowań po szczepieniu………………………..499
10.5.4 Mutacje………………………………………………………………..507
10.5.5 Sens szczepień. Podsumowanie…………………………….. 517
10.6 Skutki uboczne………………………………………………………….. 519
10.6.1 Przypadki śmiertelne i skutki uboczne…………………… 519
10.6.2 Problemy z konstruktem mRNA…………………………….528
10.6.3 Podobieństwo białek i syncytyna……………………………538
10.6.4 Rola transpozonów w odpowiedzi immunologicznej…. 546
10.7 Leki i odporność………………………………………………………… 557
10.7.1 Antyszczepionkowcy………………………………………………562
10.8 Piśmiennictwo……………………………………………………………566
11. Podziękowanie…………………………………………………………………586
