Etos współczesnej emigracji polskiej w świetle nauczania papieża Jana Pawła II

Występujące od XIX wieku zjawisko emigracji Polaków, ze zmiennym nasileniem w różnych okresach czasu, po wejściu Polski do Unii Europejskiej znów uaktywniło się. Czy można obecnym emigrantom pomóc zachować ich tożsamość religijną i narodową? Na to pytanie próbowano dać odpowiedź podczas dwudniowego sympozjum pt. „Etos współczesnej emigracji w nauczaniu papieża Jana Pawła II” zorganizowanego przez Fundację Jana Pawła II w Rzymie 20–21 września 2006 roku. Założeniem sympozjum było omówienie zagadnień, na podstawie których można by opracować pewne wskazania dla duszpasterzy polskich, sprawujących posługę wśród emigracji. Pokolenie emigracji o założeniach politycznych, powstałej po zakończeniu II wojny światowej, wypracowało tzw. etos niepodległościowy. Emigracja ta zakończyła się po upadku komunizmu w kraju. Wielu zastanawiało się, czy dla obecnej emigracji, o założeniach ekonomicznych, można opracować i zaproponować etos jako wskazanie do organizowania życia społecznego i religijnego. Jako punkt wyjścia przyjęto nauczanie Jana Pawła II i jego wypowiedzi do emigracji i Polonii. Papież Jan Paweł II, gdy odwiedzał poszczególne kraje – zwłaszcza te, w których była liczna emigracja polska – umieszczał w programie pielgrzymek spotkania z Polakami i w przemówieniach do rodaków poruszał zasadnicze problemy emigracji.