Ekonomika przestrzeni turystycznej.

Naukowym problemem pracy jest teoria ekonomiki przestrzeni turystycznej rozumiana jako teoria kreowania i kształtowania takiej przestrzeni. Inaczej niż w podażowym podejściu tradycyjnej urbanistyki, sedno problemu stanowi ustalenie w przestrzeni turystycznej bilansu równowagi występujących w niej popytowych i podażowych turystycznych składników. Pozwala to na kreowanie i kształtowanie zoptymalizowanej przestrzeni turystycznej w respekcie dla determinizmu walorystycznego oraz postulatu zrównoważonego i trwałego rozwoju gospodarki turystycznej. Metodologia ekonomiki przestrzeni turystycznej jest interdyscyplinarna. Syntezę spójnego zastosowania rozmaitych w ich genezie i funkcji metod do kreowania i kształtowania przestrzeni turystycznej stanowi model zintegrowanego planowania i projektowania operacyjnej podprzestrzeni recepcji turystów. Praktycznym problemem pracy jest wskazanie możliwości zastosowania teorii ekonomiki przestrzeni turystycznej w inżynierii tej dyscypliny, w planowaniu i projektowaniu takiej przestrzeni. Dualna, naukowa i praktyczna użyteczność pracy czyni jej adresatami szerokie spektrum badaczy i dydaktyków nauki, studentów oraz praktyków gospodarowania przestrzenią turystyczną i gospodarowania w tej przestrzeni.