Dziewczyna bez serca

A te­raz dam Ci Twój pre­zent. Na po­czą­tek kilka ba­na­łów. Ży­cie bywa cho­ler­nie cięż­kie. W Twoim będą chwi­le bar­dzo złe. Ale za­ci­śniesz zęby i je prze­trwasz. Będą też chwi­le szczę­ścia. Skąd to wiem? Bo wbrew po­zo­rom ży­cie tro­chę się rów­no­waży. Będą w nim rów­nież ważne chwi­le, które za­po­mnisz. Tak się dzie­je, nie­stety. I chwi­le bar­dzo błahe, które z ja­kie­goś po­wody za­pa­mię­tasz. Tak też się nie­stety zda­rza. Ale pie­lę­gnuj je. Pie­lę­gnuj je wszyst­kie. Bo są twoje.

Świat daje Ci nie­skoń­czone moż­li­wo­ści prze­ży­cia swo­jego ży­cia. I wierz mi, z per­spek­tywy mo­ich osiem­dzie­się­ciu sied­miu lat wiem, że nie wy­star­cza ich na jedno ży­cie. Mo­żesz po­dró­żo­wać, pró­bo­wać no­wych sma­ków, po­zna­wać lu­dzi, na­uczyć się nur­ko­wać, cho­dzić po gó­rach, słu­chać pięk­nej mu­zyki, oglą­dać ob­razy, do­ty­kać kory drze­wa o świ­cie w parku. Mo­żesz wą­chać świe­żo sko­szoną trawę, oglą­dać za­chody słoń­ca. Mo­żesz pić kawę z mle­kiem, za­gry­za­jąc ro­ga­li­kiem z ma­słem.
Mo­żesz tak wiele...
 
Główna bohaterka powieści Jagody Wochlik Matylda Dragon nie potrafi okazywać emocji, lecz nie to stanowi jej największy życiowy problem.
Młoda kobieta jest niczym wariograf zamknięty w ludzkim ciele.
Jedynymi ludźmi z którymi Tilly utrzymuje kontakt są pensjonariusze domu spokojnej starości Zachód słońca oraz jej rodzice.

Marcel Raniuszek (mój słownik po wpisaniu tego imienia automatycznie podsuwał nazwisko Moss , a to o czymś świadczy) jest dla wydawnictwa prowadzonego przez Martę i Anię kurą znoszącą złote jaja.
Autor zdaje się odnajdywać w każdym niemal gatunku literackim , a każda kolejna książka niemal natychmiast zajmuje wysokie miejsce na liście bestsellerów.
Problem polega na tym ,że poczytny pisarz nie jest tym za kogo się podaje, a właśnie teraz ma on zostać nagrodzony z okazji sprzedaży miliona egzemplarzy swoich literackich dzieci.
Tymczasem wydawczyni pragnie odkryć jego prawdziwą tożsamość i właśnie w tym celu zatrudnia dawną koleżankę ze studiów.
Tymczasem poza rozmowami z Julianem w życiu niezwykłej młodej osoby pojawia się nauczyciel języka polskiego, August Piątkowski.
Czy to spotkanie jest przypadkowe, a może starannie wyreżyserowane?
A wtedy sytuacja zaczyna się komplikować i do głosu dochodzą uczucia, których Smoczyca nie potrafi pojąć..
Drobne gesty, rodzące się więzi, refleksja nad tym co powinno być w naszym życiu najważniejsze I otwarte zakończenie- za czym mówiąc szczerze nie przepadam, ale to jedyny delikatny minus bar­dzo ciekawej fabuły, której nie sposób wyrzucić z głowy. 💔
Gorąco polecam 🥰