Droga wstydu

" [...] To mogło być jego miesz­ka­nie, gdyby go­dzi­nę wcze­śniej naci­snął na spust. Powi­nien już nie żyć. A mimo to na­dal znaj­do­wał się wśród ży­wych. [...]"

To było moje drugie spotkanie z trzydziestojednoletnim policjantem (śledczym w wydziale zabójstw) Tomasem Wolfem i młodą dziennikarką Verą Berg. Jak tym razem wyglądać będzie ich współpraca? Co dla nich przygotowali Pascal Engman i Johannes Selåker w najnowszej powieści pod tytułem "Droga wstydu"? Przekonacie się o tym, podczas czytania tej historii.

Podobają mi się powieści tego Szwedzkiego duetu. Autorzy nieźle się postarali. Stworzyli kryminał, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Ich bohaterowie walczą z osobistymi demonami i niestety muszą ścigać morderców. Czy osobiste problemy Tomasa i Very nie wpłyną negatywnie na ich pracę?

Fabuła jest tutaj ciekawie przedstawiona. Podzielona jest na pięć części. Z zapartym tchem czytałam stronę po stronie. Dzięki dobrym opisom czułam się, jakbym tam była i brała udział między innymi w sprawie morderstwa. Co ponad siedemdziesięcioletni dziadek robił w burdelu? To może was zaskoczyć.
Oprócz wątków kryminalnych miałam tutaj do czynienia z dobrze przedstawionymi wątkami obyczajowymi.

Prolog jest bardzo oryginalny. Wyobraźcie sobie: znajdujecie się na promie w czasie sztormu na Bałtyku. Obok was mnóstwo osób zapada na chorobę morką. Jak się czujecie? Ja zapewne byłabym przerażona i dołączyłabym do chorych. Czytając ten prolog, czułam strach pasażerów promu pasażerskiego "Estonia". A to był dopiero początek...

Z tą powieścią poruszamy się w latach 1994- 1995.

Oprócz głównych bohaterów poznałam tutaj między innymi: prostytutkę Lucy -Ellen Alm — biedaczka musiała w sylwestrową mroźną noc, uciekać naga przed mordercą. Kto chciał ją zabić? Czy teraz jest bezpieczna?

Warto poznać tę zimową mroźną i momentami bardzo niebezpieczną powieść. Ja już się nie mogę doczekać kolejnej części przygód Tomasa i Very. A wam polecam "Drogę wstydu".