Diamentowy lud

Książka „Diamentowy lud” to historia Twojego życia i Twojego związku ze światłem. Mówi ona, kim jesteś, kim byłeś i kim będziesz. To powieść o twojej przemianie, w cudowną świetlistą istotę, niosącą miłość i pokój. 
Poprzez lekturę uświadomisz sobie w jaki sposób dotychczasowe struktury myślowe funkcjonują, kradnąc twoją energię, ubezwłasnowolniając cię i pozbawiając twe życie większego znaczenia. Odkryjesz drogę do innych wymiarów i stanów istnienia, w których możliwe jest wyrażenie siebie jako istoty pełnej miłości, mocy i kreatywności. 
Autor omawia też kwestię ochrony przed tzw. "ciemnymi siłami", szczegółowo wyjaśniając, co przez nie rozumie i proponuje przykładowe techniki ochronne.

Fragment książki

       Wstęp
      Naszą opowieść rozpoczniemy jakieś 18 milionów lat temu...
      W naszej galaktyce, w układzie gwiazdy Wega żyły wspaniałe i pełne majestatu istoty znane jako Tytani. Dożywali oni dwóch, trzech tysięcy lat. Mieli 7,5 m wzrostu i byli doświadczonymi wojownikami. Ich ruchy były pewne i pełne wdzięku, wykazywali się wielką siłą, zarówno fizyczną jak i umysłową. Od strony technologii doszli do wysokiego poziomu zrozumienia światła i dzięki temu ich statki mogły podróżować z jego prędkością, co pozwalało im badać własny świat i poszerzać go.
      W okresie ekspansji, dzięki swej sile i znajomości zaawansowanych technologii z zastosowaniem światła, odkryli, zbadali i podbili wiele planet.
      Chociaż moc światła ogarniali myślą i umysłem, nie doszli jeszcze na tym etapie ewolucji do zrozumienia jego boskiej natury Miłość zawarta w jeg0 promieniach pozostała dla nich tajemnicą - podobnie jak dla wielu ludzi dzisiaj.
      W taki oto sposób nie tylko urzeczywistnili podróże międzyplanetarne, lecz również ustanowili rządy i założyli kolonie w wielu podbitych światach. Jednak, ponieważ brakowało im zrozumienia natury Boga, natury boskiej miłości, a w ogromnych armiach, jakie stworzyli, było wielu potężnych władców-wojowników, nie byli w stanie doprowadzić do tego, by na ich planetach zapanowała jedność.
      Liczni spośród władców pragnęli przelewu krwi i podbojów, bo właśnie taką ścieżkę sobie wybrali. Stopniowo wzrastało ich znaczenie, równocześnie rosły armie. Ludzie, którymi dowodzili, widzieli w nich bogów, co nie dziwi, jeśli wziąć pod uwagę wzrost i posturę Tytanów. Często mówiono o nich „Panowie Wszechmocy", gdyż w każdy nowy świat wkraczali w rozbłysku światła - można to nazwać "Miewającym spektaklem" - a dla Tytanów sceneria zwycięstwa była bardzo ważna. Ponieważ zrozumienie jedności i harmonii w ich przypadku znacznie ustępowało umiejętności prowadzenia wojen, wielokrotnie dochodziło do walk o władzę, konfliktów, wojen domowych i buntów Przywódcy rdzo często spiskowali przeciw sobie i próbowali obalać się nawzajem.
      Nieporozumienia narastały i w końcu - jak to dzieje się pod każdym panowaniem bez prawdziwego, boskiego zwierzchnictwa - doszło do potężnej rewolucji, tytanicznej próby sił. Podczas tej wewnętrznej wojny Tytani ponieśli dotkliwe straty wśród własnych ludzi, ich populacja została zdziesiątkowana. Zostali osłabieni do tego stopnia, że odtworzenie poprzedniego stanu wymagało setek lat. Ostatecznie, w okresie dalszej eksploracji, wkroczyli do naszego układu słonecznego i początkowo osiedli na Maldeku i Marsie. Pośród przywódców nadal panowała dysharmonia i znów po pewnym czasie doszło do wyniszczającej wojny.