Dialog i aktywizacja w rozwijaniu kompetencji pedagogicznych studentów resocjalizacji

Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy poświęcony jest omówieniu założeń najważniejszych paradygmatów kształcenia pedagogicznego pod kątem ich użyteczności w przygotowywaniu studentów do pracy w resocjalizacji. Krytycznej analizie poddane zostały również możliwości i ograniczenia ich wdrażania z uwagi na zmieniającą się dynamicznie rzeczywistość społeczną i związane z tym wyzwania dla współczesnej edukacji akademickiej. Rozdział obejmuje również krótką charakterystykę młodzieży akademickiej uwzględniającą cechy demograficzne, osobowościowe oraz kompetencje społeczno-moralne. Analiza badań ukazujących orientacje aksjologiczne, sposoby spędzania czasu wolnego, a także motywację do studiowania i postawy wobec uczenia się pokazuje, jakie są potrzeby i możliwości rozwojowe młodzieży w okresie studiowania. W drugim rozdziale dokonano przeglądu istniejących oraz zaproponowano własną klasyfikację cech osobowości i kompetencji wychowawczych, które są w świetle badań empirycznych pożądane w praktyce zawodowej. Odniesiono je do teorii pedagogicznej. Ostatni rozdział zawiera rozważania na temat istoty, znaczenia i możliwości wykorzystania dialogu i aktywizacji w procesie kształcenia pedagogicznego młodzieży akademickiej. Podjęto w nim również próbę przedstawienia, jakie mogą mieć znaczenie obie formy kształcenia w rozwijaniu kompetencji wychowawczych studentów resocjalizacji. Książka adresowana jest do szerokiego grona odbiorców, ale przede wszystkim do studentów i wykładowców zajmujących się kształceniem młodzieży aspirującej do wykonywania zawodu wychowawcy resocjalizującego. Autor ma nadzieję, że zawarte w niej przemyślenia będą skłaniać do refleksji i motywować do doskonalenia kompetencji zawodowych także praktyków. Ze wstępu