Ciemny pokój. O historii migreny i poszukiwaniu ulgi

Migrena – jednak z najpowszechniejszych, a zarazem najsłabiej rozumianych dolegliwości. Zaburza rytm życia, niszczy relacje, utrudnia pracę, uniemożliwia czerpanie radości z najzwyklejszych rzeczy. Autorka – sama kiedyś niemal codziennie cierpiąca na paraliżujące bóle głowy – opowiada o kolejnych terapiach i odkryciach, które z czasem pozwoliły ograniczyć częstotliwość ataków. Migrena ma bogatą historię kulturową. Svedhem odnajduje jej ślady w biografiach Lewisa Carrolla, Virginii Woolf, Zygmunta Freuda i wielu innych myślicieli, pisarzy, artystek. W odległej przeszłości próbowano ją leczyć za pomocą wywiercania otworów w czaszce albo tak absurdalnych terapii, jak okłady z kretów. W XIX wieku migrenę romantyzowano, sądzono, że dotyka jedynie pracujących intelektualnie mężczyzn; później – że to choroba wrażliwych kobiet. Niegdyś była lekceważona przez lekarzy, ale nierzadko także dzisiaj osoby zgłaszające się po pomoc spotykają się z podejrzeniem, że szukają wymówki od obowiązków lub po prostu przesadzają. Współczesna nauka odnosi jednak coraz większe sukcesy w odnajdywaniu przyczyn migreny. Ciemny pokój to zapis życia w cieniu tej choroby, a zarazem opowieść o medycynie, która coraz skuteczniej pomaga chorym, a przy tym przezwycięża uprzedzenia i stereotypy. „Dojmująco boleśnie o diabelskim bólu głowy. Celia Svedhem cierpi na migrenę przewlekłą. W tej relacji stara się uzupełnić obraz choroby – aż nazbyt powszechnej, a jednak niewidzialnej – o historię i kontekst.” Simon Olofsson, „Sydsvenskan" „To prawie niemożliwe, by wyjaśnić, czym jest migrena, komuś, kto sam jej nie doświadczył – mimo to Celii Svedhem udaje się to w mistrzowski sposób.” Stefanie Jaksch, „Buchkultur” „Nie ma tu szczęśliwego zakończenia, ale jest ulga, która umożliwia lepsze życie. Książka skłania także do refleksji nad tym, jak system opieki zdrowotnej może lepiej odpowiadać na potrzeby pacjentów z ciężką migreną.” Anders Beckman, „Allmän Medicin" „„Ciemny pokój” jest tak sugestywny jak powieść Annie Ernaux i wypełnia ogromną lukę na półce z książkami.” „Svenska Dagbladet”