Choroba jako literatura

Książka Moniki Ładoń ujawnia wszystkie cechy jej pisarstwa naukowego: autentyczną fascynację człowiekiem i przygodami jego ducha i ciała, literatura jako zapisem tego podwójnego — może nawet bardziej cielesnego niż duchowego — ludzkiego doświadczenia, etyczna wrażliwość i intelektualna uczciwość w podejmowaniu tematów granicznych i stabuizowanych, do jakich należą chorowanie i umieranie, rzetelna wiedze literaturoznawcza, warsztatowa sprawność, umiejętność zastosowania koncepcji wykrystalizowanych w zachodniej humanistyce do analiz literatury polskiej. Posiada ponadto jeszcze jedną ważną cechę, obecną wprawdzie już we wcześniejszych pracach Autorki, lecz traktowana dotąd raczej jako efekt uboczny jej aktywności intelektualnej, a mianowicie: żywioł literackości. (Z recenzji wydawniczej dr hab. Agaty Zawiszewskiej, prof. UŚ) SPIS TREŚCI CHOROBA JAKO LITERATURA. ROZWAŻANIA WSTĘPNE Wokół Susan Sontag. Czy metafora może zabić? Zdrowie i choroba. Lektury i inspiracje GRUŹLICA Jedzenie i głód. Zamieranie głosu gruźlika Sanatoryjne ucztowanie Muzyka trawionego ciała „Skarb z gruźliczej pieczary”. Dziennik z łoża śmierci Williama Soutara Przygody ciała Stan znużenia Osobne pokoje. Soutar — Salis Gruźlica jako stylizacja. Hotel de Dream Edmunda White’a Pochwała literackości . Gruźlicze sny (o potędze) Od gruźlicy do AIDS NOWOTWÓR Kobiecość w lustrze nowotworu. O zapiskach chorobowych Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej Na psa urok Pieśń (dla) macicy Rozpad ciała, rozpad pisma „Moje życie utajone to — rak”. Doświadczenie choroby w Dziennikach Anny Kowalskiej Ściana choroby Na fałszywych papierach Lektura w chorobie. Krystyny Kofty Lewa, wspomnienie prawej Lektury i czas Żałoba po piersi Onkocelebrytka ZAWAŁ „Rana w sercu”. O zawałowych esejach Jana Kotta Narząd i symbol Między chorobami Od bólu do orgazmu Po-zawale Próg śmierci „Pół-cmentarna tabliczka”. Wokół Zawału Mirona Białoszewskiego Karta chorób Zawałowy czyściec Szpitalne peregrynacje Od „raportu o zdrowieniu” do „raportu o zdychaniu” „Zawał jako przymiarka”. Listy do Eumenid Mirona Białoszewskiego Wobec gatunku(ów) Ciało w szpitalu Sercowisko ZDROWIE CZY CHOROBA? NA MARGINESACH KLASYFIKACJI CHORÓB „Pismo kliniczne” Marii Dąbrowskiej W pułapce ciała Dom i lecznica Pismo choroby Pacjentka — diagnosta. O jednym wątku korespondencji Marii Dąbrowskiej i Jerzego Stempowskiego Lekarz i farmaceuta Strategie chorowania „Być kronikarzem własnego zaniku”. Lektura dzienników Jerzego Pilcha Maski ciała „Motyw choroby” Przeciw chaosowi