Chopin Nokturny cd27.74

w koncu bierze na warsztat Swietego Graala polskiej sztuki pianistycznej. Zatacza tym samym koło. Jako dziecko bowiem uczył sie gry na fortepianie własnie na utworach Chopina. Jego babcia i nauczycielka, Halina Masecka, była spadkobierczynia mysli chopinowskiej w prostej linii poprzez swoich pedagogow, uczniow ostatniego pokolenia uczniow Chopina. Na Chopinie młody Masecki zjadł zeby. Podobnie zreszta jak wiekszosc adeptow pianistyki w polskich szkołach muzycznych.
Jako swiezo dyplomowany muzyk, szukajacy swej tozsamosci artystycznej na styku roznych stylow muzycznych, Masecki nie mogł jednak oprzec sie na Chopinie. Jego wszechobecnosc w polskiej kulturze muzycznej nie inspirowała, wrecz skłaniała do buntu. Musiał poszukac gdzie indziej. I tak zrodziła sie fascynacja muzyka dawna, w szczegolnosci niemiecka. Powstały płyty Die Kunst der Fuga i Re-Write Bacha oraz Ostatnie Sonaty Fortepianowe Beethovena. W pewnym momencie koncerty klawesynowe Bacha i Mozarta stały sie punktem wyjscia do zuchwałych eksperymentow z orkiestra barokowa Arte dei Suonatori. Rownolegle Masecki angazował sie w projekty o zupełnie innych korzeniach muzycznych, od alternatywnego Paristetris, po jazzowy Profesjonalizm, po własne kompozycje dla Warszawskiej Orkiestry Rozrywkowej, zespołu wiolonczelowego Cellonet, Filharmonii Poznanskiej i Orkiesty OSP w Słupcy. Po drodze jeszcze rok z zespołem Pink Freud, przygody z Wojtkiem Waglewskim, Tomaszem Stanko, Michałem Urbaniakiem i wieloma innymi. Lista jest naprawde długa.
Przez cały ten czas Masecki nie zapominał o Chopinie. Czesto studiował jego muzyke i wracał do pokaznej biblioteki odziedziczonej po babci, czekajac na moment, kiedy bedzie mogł swobodnie i szczerze podjac sie interpretacji jego muzyki. To jest ten czas...
Lista utworów:
1. Nokturn b-moll Op. 9 - 6:13
2. Nokturn H-dur Op. 9 - 6:23
3. Nokturn Fis-dur Op. 15 - 3:38
4. Nokturn Des-dur Op. 27 - 6:03
5. Nokturn G-dur Op. 37 - 7:46
6. Nokturn Es-dur Op. 55 - 5:48
7. Nokturn H-dur Op 62 - 8:46
8. Nokturn E-dur Op. 62 - 6:12