Camino

„Wiesz, człowiek zawsze niesie swoją przeszłość ze sobą, nawet jeśli już dawno minęła. Im bardziej była mroczna, tym większym jest ciężarem.”

„Nie trać dnia dzisiejszego, to znaczy, nie chowaj się za wczoraj i nie zatrzymuj się przed jutrem.”

Bezpieczny i poukładany świat Holenderki Lotte Bonnet - matki , żony i przedsiębiorczyni branży cukierniczej rozpadł się rok temu pewnego ciepłego sierpniowego dnia - francuscy policjanci informują kobietę o samobójstwie jej ukochanego męża.
Emil Jukić podciął sobie gardło sztyletem na szlaku wiodącym do Santiago de Compostela.
Camino zostało w jego sercu , lecz jednocześnie jego bliscy nie potrafią zrozumieć co się wydarzyło.
Mężczyzna wcześniej ciężko chorował- zdiagnozowano u niego nowotwór żołądka, lecz przetrwał ten trudny czas i wydawał się bardzo szczęśliwy.
Jakby tego było mało okazuje się, że mąż Lotte uciekinier z Bośni i Hercegowiny przyjął nazwisko ofiary konfliktu bałkańskiego, który miał miejsce w latach 90.
Dlaczego zmarły nigdy nie opowiadał o tym co go spotkało i kim naprawdę był?
Lotte nie ujawnia jednak sekretów ukochanego przed synami- Joranem i Strfanem , chcąc zdobyć pewne informacje
W tym właśnie celu rok po tragedii postanawia udać się na pielgrzymkę śladami Miłka.
Niestety nie wszyscy chcą by historia została ujawniona i są gotowi zabić by postawić na swoim- dosłownie.
Jakie rezultaty przyniesie prywatne śledztwo?
Kim jest Nicholas i czy dzięki niemu wdowa uwierzy w miłość?

Zacznę od tego ,że nie znam zbyt wielu holenderskich thrillerów. Do tej pory czytałam tylko Grzechy sąsiadów, jednak z racji tego, że opis książki wydawał mi się bardzo intrygujący zgodziłam się na współpracę z wydawnictwem i była to naprawdę świetna literacka przygoda. Głęboka, trudna , nieoczywista.
„Camino” to nie tylko thriller – to poruszająca opowieść o konsekwencjach przemilczanych tragedii, o utracie i odkrywaniu prawdy na nowo. Anya Niewierra pokazuje, że nawet po wielu latach możemy być zmuszeni do konfrontacji z tym, co miało być zapomniane.