Aparatczycy w latach gierkowskiej prosperity

„Boom inwestycyjny epoki Edwarda Gierka […] był jednym z ważniejszych okresów w historii PRL. Sposób realizacji inwestycji warunkował ówczesny system gospodarczy, w którym jedną z istotnych ról odgrywała rządząca partia. Niniejsza praca jest poświęco­na zbadaniu zaangażowania wojewódzkich liderów partyjnych w realiza­cję projektów inwestycyjnych. Analiza dotyczy trzech różnych regionów Polski (Warszawy oraz województw katowickiego i lubelskiego), których gospodarki były odmienne, podobnie jak struktura społeczna i znacze­nie polityczne. Badanie trzech regionów pozwoliło nie tylko odtworzyć metody działania sekretarzy komitetów wojewódzkich wobec projektów inwestycyjnych, ale również pokazać różnice w strategiach przyjmowa­nych przez lokalnych liderów Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), działających w odmiennym otoczeniu i posiadających odmienną pozycję w hierarchii partyjnej”. Ze Wstępu „Towarzysze myślą o metrze, ale na to jest za wcześnie, trzeba najpierw skończyć te inwestycje, które są w trakcie realizacji, nie mamy cementu, stali”. (Edward Gierek na zebraniu Egzekutywy Komitetu Warszawskiego PZPR w 1973 r.) Maciej Tymiński – dr hab. nauk ekonomicznych, kierownik Katedry Historii Gospodarczej Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania badawcze obejmują historię gospodarczą czasów komunizmu w Polsce, przede wszystkim znaczenie aparatu partyjnego w gospodarce, problem rozwoju ziem polskich w XIX i XX w., wpływ zmian instytucjonalnych na zachowania społeczne w gospodarce oraz historię idei ekonomicznych okresu PRL. Piotr Koryś – dr hab. nauk ekonomicznych, pracownik Katedry Historii Gospodarczej na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz kierownik Ośrodka Badań Ekonomicznych Instytutu Studiów Społecznych im. Profesora Roberta Zajonca UW. Jego zainteresowania badawcze obejmują historię gospodarczą Polski XIX i XX w., w tym dzieje modernizacji gospodarczych, historię idei ekonomicznych w Polsce oraz rolę instytucji formalnych i nieformalnych w rozwoju gospodarczym w perspektywie długookresowej. Dariusz Standerski – dr nauk ekonomicznych i mgr prawa, pracownik Katedry Historii Gospodarczej na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jego zainteresowania badawcze obejmują historię gospodarczą PRL, w tym w szczególności instytucjonalne uwarunkowania systemu kierowania gospodarką planową.