Akordeon w kanadyjskiej muzyce kameralnej

Nieustanny rozwój artystyczny jest cechą i przywilejem artysty – muzyka. Każdy etap tego rozwoju prowadzi do pewnych konkluzji, a kolejne szczeble edukacji pozwalają zweryfikować subiektywny obraz muzycznego świata. Studia, współpraca z innymi muzykami, oczekiwania publiczności oraz praktyka wykonawcza utwierdziły mnie w przekonaniu, że muzyka kameralna stanowi najciekawszą formę muzycznej wypowiedzi. Już na etapie studiów i przygotowywania pracy magisterskiej dostrzegałem jej unikatowość: kameralistyka konfrontuje w czasie prezentacji utworu intencje kompozytora i wykonawców z oczekiwaniami publiczności, ukazując jednocześnie interakcje pomiędzy muzykami i ich wciąż dostrzegalny w kameralnych składach indywidualizm. Lata rozwoju oryginalnej literatury akordeonowej ukazują stale rosnące zainteresowanie tym instrumentem. Wielu światowej sławy kompozytorów zwróciło się ku niemu w swej twórczości. Akordeon z całym swoim potencjałem kolorystycznym, specyficznymi możliwościami artykulacyjnymi unikalnymi tylko dla niego, a także dzięki zaangażowaniu wielu zawodowych muzyków – akordeonistów, stał się chętnie wybieranym przez kompozytorów medium wykonawczym. Perfekcyjnie odpowiada potrzebom muzyki współczesnej, sprawdzając się w muzyce kameralnej zarówno w składach homogenicznych, jak i w zestawieniu z innymi instrumentami, muzyką elektroniczną, live electronics oraz najnowszymi osiągnięciami sztuk audiowizualnych. (Ze Wstępu) Spis treści Wstęp Rozdział 1. Charakterystyka kanadyjskiej literatury akordeonowej 1.1. Początki akordeonistyki w Kanadzie 1.2. Rola instytucji kultury w rozwoju literatury akordeonowej 1.3. Opis solowej i kameralnej literatury akordeonowej Rozdział 2. Joseph Petric. Inspirator i wykonawca 2.1. Biografia artysty 2.2. Rola Josepha Petrica w inicjowaniu twórczości akordeonowej Rozdział 3. Inspiracje, stylistyka i interpretacja wybranych kompozycji 3.1. Boyd McDonald – Overture 3.2. Andrew Paul MacDonald – Primavera (after Botticelli) 3.3. Larry Lake – Sticherarion 3.4. Bob Pritchard – Breathe on me Zakończenie Bibliografia Źródła internetowe Wydawnictwa nutowe Indeks Streszczenie Abstract Aneks Załącznik 1. Spis dostępnej kanadyjskiej literatury akordeonowej Załącznik 2. Fragment z wywiadu z Malcolmem Forsythem, autorem Koncertu na akordeon i orkiestrę, skrypt Załącznik 3. Joseph Petric – korespondencja prywatna Załącznik 4. Boyd McDonald – korespondencja prywatna Załącznik 5. Andrew Paul MacDonald, Primavera (after Botticelli), Lennoxville 2006. Program note Załącznik 6. Peter Lutek – korespondencja prywatna Załącznik 7. Bob Pritchard, Breathe on me, Vancouver 2004. Program note Załącznik 8. Bob Pritchard – korespondencja prywatna